Текст и перевод песни Vasilis Papakonstadinou - Kabardina

Kabardina

Φορούσε άσπρη καμπαρντίνα
Και βαδιζε στον κοσμο του
Κομμάτια έγγινε η βιτρίνα
Που βρέθηκε στο δρόμο του
Κόβει την νύχτα η σειρήνα
Τα μπλόκα μπαίνουν στην σκηνή
Τον τύλιξαν στην καμπαρντίνα
Και τον αδιάσαν στο κελί
Μόνο η βροχή ξέρει, μονο η βροχή ξέρει και λέει τραγούδι βουβό
Μόνο η βροχή κλέει, μονο η βροχή κλέει με ένα τραγούδι μισό
Την φυλσκή δεν την μπορούσε
Θα φύγω είπε κι απο 'δω
Η σύραγγα τον οδηγούσε
Απ' έξω στο άπιαστο κενό
Αέρας μπαίνει στο κελί του
Ξυπνάει όλοι η φρουρά
Στοίχημα βάλαν την ζωή του μην τους ξεφύγει άλλη φορά
Γαλόνια χάσαν την τιμή τους κυκλώσαν όλοι την Αθήνα με την χαμένη υποληψή τους να κυνηγάει μια άσπρη καμπαρντίνα

Μόνο η βροχή ξέρει, μονο η βροχή ξέρει και λέει τραγούδι βουβό
Μόνο η βροχή κλέει, μονο η βροχή κλέει με ένα τραγούδι μισό
Φορούσε άσπρη καμπαρντίνα
Και βάδιζε τον δρόμο του
Οι σφαίρες βγήκαν απ' τα σήνα
Και χώθηκαν στον ώμο του
Έμεινε λίγο σαστισμένος
Μπερδεύτηκε το βήμα του
Σκέφτηκε είμαι σκοτομένος
Και μπήκε μες στο μνήμα του
Ύστερα βγήκε ο δολοφόνος κρατώντας ένα δίκανο δήλωσε τι ωραίος φόνος και με έλεγαν ανίκανο
Μόνο η βροχή ξέρει, μονο η βροχή ξέρει και λέει τραγούδι βουβό
Μόνο η βροχή κλέει, μονο η βροχή κλέει με ένα τραγούδι μισό

Кабардиновое пальто

Она носила белое кабардиновое пальто,
И шла по своему миру.
Витрина разлетелась на куски,
Когда она оказалась на его пути.
Сирена режет ночь,
Блокпосты выходят на сцену.
Ее завернули в кабардиновое пальто
И отвели в камеру.
Только дождь знает, только дождь знает и поет немую песню.
Только дождь плачет, только дождь плачет половинчатой песней.
Тюрьму она не выносила,
"Я уйду и отсюда", - сказала она.
Веревка вела ее
Наружу, в недосягаемую пустоту.
Ветер врывается в ее камеру,
Вся охрана просыпается.
Они поставили на кон ее жизнь, чтобы она больше не сбежала.
Погоны потеряли свою честь, они окружили всю Афины со своей потерянной репутацией, преследуя белое кабардиновое пальто.

Только дождь знает, только дождь знает и поет немую песню.
Только дождь плачет, только дождь плачет половинчатой песней.
Она носила белое кабардиновое пальто,
И шла своей дорогой.
Пули вылетели из стволов
И вонзились в ее плечо.
Она на мгновение остолбенела,
Ее шаг сбился.
Она подумала: "Я убита",
И вошла в свою могилу.
Потом вышел убийца, держа двустволку, и заявил: "Какой прекрасный убийство, а меня называли бездарным".
Только дождь знает, только дождь знает и поет немую песню.
Только дождь плачет, только дождь плачет половинчатой песней.