Текст и перевод песни Vasilis Papakonstadinou - Sto Limani Tou Amsterdam

Sto Limani Tou Amsterdam

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης τραγουδάει
τους καημούς και τις ελπίδες
που μαζί του κουβαλάει.
Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης αραχτός
και δακρύζει η μουσική
και δακρύζει ο ποταμός.

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης ξεψυχάει
κι είναι λιώμα κι όλο κλαίει
και χτυπιέται τούτη η πόλη
στο λιμάνι του Άμστερνταμ
στην ομίχλη το πρωί
ένας ναύτης ξεπετιέται
κει που κλαίει ένα παιδί.

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
που μαζεύονται οι ναύτες
κάποιος απ' αυτούς αρπάζει
ψαροκέφαλα απ' τις γάτες
και τα δόντια του σου δείχνει
σαπισμένα που 'χουν μείνει
που μπορούνε να ρουφήξουν
τα κατάρτια στη σελήνη.

Και στον ταβερνιάρη γνέφει
με το χέρι του αδειανό
"γέρο μάγειρα μαλάκα
πέτα ψάρια κατά δω"
κι όπως του 'ρθε να ξεράσει
έτσι ανήμπορος σαν πτώμα
ξεκαρδίζεται και λύνει
το ζωνάρι του στο χώμα.

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης μπεκροπίνει
μπύρες πίνει και μεθάει
κι όλο πίνει και ξερνάει
ξαναπίνει στην υγεία τους
στις πουτάνες που 'χουν πάρει
εκατόν πενήντα άντρες
σε μια νύχτα η καθεμιά τους.

Έχουν χάσει την τιμή τους
παζαρεύοντας τη σάρκα
για ένα πιάτο κρύα σούπα
ένα αψέντι δύο μάρκα
και τη θάλασσα ο ναύτης
και τον ουρανό θα φτύσει
κι όπως κλαίω την αγάπη
έτσι αυτός θα κατουρήσει.

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ...
Στο λιμάνι του Άμστερνταμ...

В порту Амстердама

В порту Амстердама,
поёт матрос один,
о горестях и надеждах,
что носит он в груди.
В порту Амстердама,
матрос лежит, разбит,
и музыка рыдает,
и речка слёзы льёт.

В порту Амстердама,
матрос последний вздох,
он пьян и безутешен,
и бьётся город весь,
в порту Амстердама,
в тумане поутру,
матрос вдруг появляется,
где плачет детвора.

В порту Амстердама,
где собирается братва,
один из них хватает
рыбьи головы у кошки,
и зубы он покажет,
сгнившие до корней,
способные засосать,
все мачты до луны.

И трактирщику кивает
пустой своей рукой,
"Эй, повар, старый хрыч,
кидай мне рыбу прочь!"
И, словно рвота подступает,
бессильный, как мертвец,
смеётся он безумно,
свой ремень сняв с сердец.

В порту Амстердама,
матрос пьёт без конца,
он пиво пьёт, пьянеет,
и пьёт, и всё блюёт,
за здравие их снова,
за шлюх, что ночь-ночьска,
по сто пятьдесят мужиков
принимали у себя.

Они свою честь потеряли,
торгуя плотью своей,
за суп холодный, черствый,
за абсент - пару марок,
и море с небом матрос,
с презреньем оплюёт,
и как я плачу по любви,
так он туда поссёт.

В порту Амстердама...
В порту Амстердама...