Текст и перевод песни Vasilis Papakonstadinou - To Maheri - Live

To Maheri - Live

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζωνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες
Που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ' Αλγέρι

Θυμάμαι, ως τώρα να 'τανε, το γέρο παλαιοπώλη
Όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιογραφία του Γκόγια
Ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες
Να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια

Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν' αγοράσεις
Με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζωσει
Κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το 'χαν
Καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει

Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ' αυτό τη Δόνα Τζούλια
Την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
Με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε

Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
Και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο

Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει
Είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο
Μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν' αγοράσεις
Πόσο έχει; Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ'το

Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζωνη μου σφιγμένο
Που η ιδιοτροπία μ' έκαμε και το 'καμα δικό μου
Κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω
Φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου

Махаири - Живьём

На поясе у меня всегда плотно прижато
старое африканское стальное махаири,
такое, какими обычно играют арапы.
Я купил его у старого торговца в Алжире.

Помню, как сейчас, старого антиквара,
похожего на старую картину Гойи,
стоящего рядом с длинными мечами и рваными мундирами,
произносящего хриплым голосом следующие слова:

Этот нож, который ты хочешь купить,
окутан легендами со странными историями.
И все знают, что те, кто когда-либо владел им,
каждый убил кого-то из своих близких.

Дон Базилио убил им Донью Джулию,
свою прекрасную жену, потому что она ему изменяла.
Конте Антонио однажды ночью убил своего несчастного брата
тайно этим самым ножом.

Араб из ревности убил свою юную возлюбленную,
а какой-то итальянский моряк – греческого боцмана.
Из рук в руки он попал и в мои руки.
Многое видели мои глаза, но этот нож внушает мне ужас.

Посмотри внимательно, на нём есть якорь и герб.
Он лёгкий, возьми его, он не весит даже четверти.
Но я бы посоветовал тебе купить что-нибудь другое.
Сколько стоит? Всего семь франков. Раз хочешь, бери.

У меня на поясе зажат маленький стилет,
который по прихоти стал моим.
И поскольку я никого в мире не хочу убивать,
боюсь, как бы когда-нибудь не обратить его против себя.