Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - To Treno (G '96) - Live

To Treno (G '96) - Live

Το τρένο ερχόταν απ' το βορρά, στο Νότο πήγαινε στην
Αθήνα, σφύριζε πάντοτε μία φορά κι εμείς μετρούσαμε κι άλλο μήνα.
Με τα παράθυρα φορτισμένα σαν φιλμ που τρέχει και δείχνει
εσένα ξένος στους ξένους, βία εφηβείας σινεμασκόπ της επαρχίας.
Είκοσι μέτρα από το σύρμα και μια ζωή απ'
τη ζωή, ο Χάρης βλέπει το φως σαν κύμα ή να
πνιγεί ή να καεί.
Μέσα στα μάτια του σέρνονται τρένα υγρά βαγόνια αλμυρισμένα
κι αποφασίζει να φύγει νύχτα, ψυχούλα μου άρρωστη απόψε ρίχτα.
Σα να περνάει από ναρκοπέδιο, εκεί που φτύνουνε οι σκ
οποί, ο Χάρης σαν κινούμενο σχέδιο ανατινάζεται κι όμως ζει.
Τρεις μέρες γλίτωνε, Τετάρτη έφυγε μέχρι το Σάββατο τον είχαν φέρει.
Πώς το φαντάστηκε; σκουπίδι φύτρωνε στο πρώτο του άψυχο καλοκαίρι.
Μέρες παλεύαμε για να του πάρουμε ένα του γέλιο να μας
γλιτώσει, κανείς δεν το 'λεγε, μα όλοι φοβόμασταν, μήπως το τ
ρένο του εμάς σκοτώσει.
Δεν πίστευε, πως κάποτ
ε όλα αυτά θα τέλειωναν, βουνά από μερόνυχτα υψώνονταν μπροστ
ά του, μόνος σε μια ζεστή αγκαλιά στο γρήγορο
όνειρό του πήγε να σώσει την καρδιά κι έχασε το μυαλό του.
Σταμάτησε να μας μιλά, μόνο τους τοίχους
σκάλιζε και του μυαλού του τάιζε τα άγρια θηρία.
Πολύ δε θέλει για να δεις το θάνατο στ'
αστεία, αυτό το τρένο φίλε μου μεγάλη είναι ιστορία.
Μέσα στα μάτια του σέρνονται τρένα υγρά βαγόνια αλμυρισμένα
κι αποφασίζει να φύγει νύχτα, ψυχούλα μου άρρωστη απόψε ρίχτα.
Σα να περνάει από ναρκοπέδιο, εκεί που φτύνουνε οι σκ
οποί, ο Χάρης σαν κινούμενο σχέδιο ανατινάζεται κι όμως ζει.
Μέσα στα μάτια του σέρνονται τρένα υγρά βαγόνια αλμυρισμένα
κι αποφασίζει να φύγει νύχτα, ψυχούλα μου άρρωστη απόψε ρίχτα.

To Treno (G '96) - Live

The train came from the north, to the South went to
Athens, always whistled once and we counted another month.
With the windows loaded like a movie reel that runs and shows
you stranger to strangers, teenage violence of the cinema of the province.
Twenty meters from the wire and a life from
life, Haris sees the light like a wave or to
drown or to burn.
In his eyes crawl wet train wagons
and he decides to leave at night, my sick heart, tonight.
As if passing through a minefield, where the dogs spit at you,
Haris like a cartoon explodes and yet he lives.
He escaped for three days, he left on Wednesday until Saturday they brought him.
How did he imagine it? He grew up in garbage in his first soulless summer.
For days we fought to get a laugh out of him to save us,
no one said it, but we were all afraid, lest the train
kill us.
He didn't believe it, that somet
ime all this would end, mountains of days and nights rose before
him, alone in a warm embrace in his fast
dream he went to save his heart and lost his mind.
He stopped talking to us, only scratched the walls
and fed the wild beasts of his mind.
It doesn't take much to see death in
jokes, this train my friend has a great story.
In his eyes crawl wet train wagons
and he decides to leave at night, my sick heart, tonight.
As if passing through a minefield, where the dogs spit at you,
Haris like a cartoon explodes and yet he lives.
In his eyes crawl wet train wagons
and he decides to leave at night, my sick heart, tonight.