Текст и перевод песни Vasilis Papakonstadinou - Viktoria

Viktoria

Κάνει μια ψύχρα απόψε που με αρρωσταίνει
κι έχω χαθεί στης πολιτείας τα στενά,
εσύ κοιμάσαι σε μια θάλασσα αφρισμένη
κι εγώ βουλιάζω κάθε νύχτα στη στεριά.

"Αυτή η άνοιξη καθόλου δε μ' αγγίζει"
μου λεγες πέρσι τέτοιο βράδυ σκεφτική
ύστερα άρχισε η ματιά σου να ραγίζει
και σαν τρελός σε κυνηγούσα στη βροχή.

Στη Λεωφόρο σε ζητώ και στη Βικτώρια
κι από το στέκι μας περνάω το παλιό,
ξέρεις καλά πως πια δεν έχω περιθώρια,
ξέρω καλά πως θα σαλτάρω αν δε σε βρω.

Σ' ένα μπαράκι με προκάει ενας πιωμένος,
μου λέει πως ψάχνει από κάπου να πιαστεί
κι εγώ ξεκάρφωτος μαζί και καρφωμένος
του λέω με στυλ, πως είναι όμορφη η ζωή.

Μια πεταλούδα στη γωνιά χαμογελάει,
κερνάει τσιγάρο μα πουλάει τη φωτιά.
Ο αστυφύλακας ταυτότητα ζητάει,
μα εγώ την ψάχνω απ' τα δεκαεννιά.

Τώρα γυρίζω σε μια στέπα χιονισμένη,
ένας ροζ πάνθηρας που τρέμει και πεινά.
Ένα σου γέλιο με χτυπάει και μ' ανασταίνει
κι όλα τα δίνω για να σμίξουμε ξανά.

Κάνει μια ψύχρα που τρυπάει και αρρωσταίνει,
έξω η νύχτα με τραβάει απ' τα μαλλιά.
Εσύ κοιμάσαι σε μια θάλασσα αφρισμένη,
κι εγώ βουλιάζω κάθε νύχτα στη στεριά.

Κάνει μια ψύχρα απόψε που με αρρωσταίνει.

Viktoria

Il fait tellement froid ce soir que je suis malade
et je me suis perdu dans les ruelles de la ville,
tu dors dans une mer écumante
et moi, je coule chaque nuit sur la terre ferme.

"Ce printemps ne me touche pas du tout"
tu me disais l'année dernière à cette époque, pensive
puis ton regard a commencé à se briser
et comme un fou, je te chassais sous la pluie.

Je te cherche sur l'avenue Victoria
et je passe devant notre ancien bar,
tu sais bien que je n'ai plus de marge,
je sais bien que je vais sauter si je ne te trouve pas.

Dans un bar, un ivrogne m'a abordé,
il me dit qu'il cherche quelque chose à quoi s'accrocher
et moi, désemparé et cloué sur place
je lui dis avec panache que la vie est belle.

Un papillon dans le coin sourit,
offre une cigarette mais vend le feu.
Le policier demande une pièce d'identité,
mais je la cherche depuis l'âge de dix-neuf ans.

Maintenant je me retrouve dans une steppe enneigée,
un panthère rose qui tremble et a faim.
Ton rire me frappe et me ressuscite
et je donne tout pour nous retrouver.

Il fait un froid qui perce et rend malade,
la nuit dehors me tire par les cheveux.
Tu dors dans une mer écumante,
et moi, je coule chaque nuit sur la terre ferme.

Il fait tellement froid ce soir que je suis malade.