Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - William George Allum - Live

William George Allum - Live

Εγνώρισα κάποια φορά σ' ένα καράβι ξένο
έναν πολύ παράξενον Εγγλέζο θερμαστή
όπου δε μίλαγε ποτέ κι ούτε ποτέ είχε φίλους
και μόνο πάντα εκάπνιζε μια πίπα σκαλιστή.

Όλοι έλεγαν μια θλιβερή πως είχε ιστορία
κι όσοι είχανε στο στόκολο με δαύτον εργαστεί
έλεγαν ότι κάποτες, απ' το λαιμό ως τα νύχια,
είχε σε κάποιο μακρινό τόπο στιγματιστεί.

Είχε στα μπράτσα του σταυρούς, σπαθιά ζωγραφισμένα,
μια μπαλαρίνα στην κοιλιά, που εχόρευε γυμνή
κι απά στο μέρος της καρδιάς στιγματισμένην είχε
με στίγματ' ανεξάλειπτα μιαν άγρια καλλονή...

Κι έλεγαν ότι τη γυναίκα αυτή είχε αγαπήσει
μ' άγριαν αγάπη, ακράτητη, βαθιά κι αληθινή·
κι αυτή πως τον απάτησε με κάποιο ναύτη Αράπη
γιατί ήτανε μια αναίσθητη γυναίκα και κοινή.

Τότε προσπάθησεν αυτός να διώξει από το νου του
την ξωτική που αγάπησε, τόσο βαθιά, ομορφιά
κι από κοντά του εξάλειψεν ό, τι δικό της είχε,
έμεινεν όμως στης καρδιάς τη θέση η ζωγραφιά.

Πολλές φορές στα σκοτεινά τον είδανε τα βράδια
με βότανα το στήθος του να τρίβει, οι θερμαστές...
Του κάκου· γνώριζεν αυτός καθώς το ξέρουμ' όλοι
ότι του Αννάμ τα στίγματα δε βγαίνουνε ποτές...

Κάποια βραδιά ως περνούσαμε από το Bay of Bisky,
μ' ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί.
Ο πλοίαρχος είπε: "θέλησε το στίγμα του να σβήσει"
και διάταξε στη θάλασσα την κρύα να κηδευθεί.

William George Allum - Live

J'ai rencontré un jour sur un bateau étranger
un Anglais très étrange, un chauffeur de chaudière
qui ne parlait jamais et n'avait jamais d'amis
et ne faisait que fumer une pipe sculptée.

Tout le monde disait qu'il avait une histoire triste
et ceux qui avaient travaillé avec lui
disaient que, du cou aux ongles,
il avait été marqué dans un pays lointain.

Il avait des croix sur les bras, des épées peintes,
une ballerine sur le ventre qui dansait nue
et près de son cœur, il portait une marque
avec des marques indélébiles, une beauté sauvage...

Et ils disaient qu'il avait aimé cette femme
avec un amour sauvage, incontrôlé, profond et vrai ;
et qu'elle l'avait trahi avec un marin noir
parce qu'elle était une femme insensible et commune.

Alors il a essayé de chasser de son esprit
la beauté exotique qu'il avait aimée si profondément
et il a effacé tout ce qui lui appartenait,
mais le dessin est resté gravé dans son cœur.

Plusieurs fois, la nuit, dans l'obscurité
les chauffeurs le voyaient se frotter la poitrine avec des herbes...
En vain ; il le savait, comme nous le savons tous
que les marques d'Annam ne disparaissent jamais...

Un soir, alors que nous passions par le Bay of Bisky,
ils le trouvèrent avec un petit couteau dans la poitrine.
Le capitaine a dit : "Il voulait effacer sa marque"
et il a ordonné qu'il soit enterré dans la froide mer.