Текст и перевод песни Vasilis Papakonstadinou - Ο Μαύρος Γάτος

Ο Μαύρος Γάτος

Ήταν ένας γάτος, μαύρος πονηρός
Κάθε που εβράδιαζε εντύνοταν γαμπρός
Τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
Και ένα κόκκινο παπιγιόν φορούσε στην ουρά
Σε κάθε σπίτι πήγαινε όπου έβλεπε καπνό
Ζητούσε τα κορίτσια δήθεν για σκοπό
Κι αυτές άλλο δεν θέλανε φορούσαν νυφικά
Κάλλιο μ′εναν γάτο πάρα με κοιλαρα
Μα όπως είπα στην αρχή, ο γάτος πονηρός
Βόλευε τα κορίτσια και γίνοταν καπνός
Με τόση καρδερότητα, αχ να χα μια σταλιά
Γέμισαν τα ιδρύματα, με μπάσταρδα γατιά
Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
Και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά
Ρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό, τι γλυκό ροκάνιζαν σαν φούσκα να χαθεί
Έτσι αφού σκεφτήκανε βρήκαν το πιο σωστό
Τον γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό
Βγήκε λοιπόν σερ Γιάννη το χάφιεδο
τσουρμό, αυτοί που αποτελούν τον εθνικό κορμό
Αχ καημένε γάτο μου, την έχεις πια β
αμμένη, του έθνους τα λαγωνικά στην έχουνε στημένη
Κι όπως το λέω έγινε
Το πιάσανε το αλάνι, τους είδε μαύρους νόμιζε, με φίλους πως θα κάνει
Τώρα κλαίει κι οδύρεται, μαζεύεται κουβάρι
Μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουπάρει
Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος
Εγώ είμαι ένας άνθρωπος μ'αισθήματα γεμάτος
Κοιτάζω το συμφέρον μου, διαβάζω εφημερίδα,
και στον στρατό υπηρέτησα για την μ
αμά πατρίδα
Μα ′κεινοι που ν' ακούσουνε, τον στήσανε στον τοίχο
Τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο
Αν μία κόρη έχετε, κρατήστε την αθώα
Μπορεί ο γάτος ν'αμυνθεί μα θα′ρθουν αλλά ζώα
Κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε
Στα όργανα μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε
Ταραραραραραραρα
Ταραραραραρα
Τουρουνρουνρουντουντουντουν...

Черный кот

Жил-был кот, черный проказник,
Каждый вечер наряжался, как жених.
Чуть завивал свои волосы,
И красный галстук-бабочку носил на хвосте.
В каждый дом, где видел дым, заходил,
Девушек якобы для свидания просил.
А те только и ждали, надевали свадебные платья,
Лучше с котом, чем с пузатым дядей.
Но, как я сказал вначале, кот был проказник,
Обольщал девушек, и исчезал, как дым.
С такой наглостью, эх, мне бы каплю,
Приюты заполнились котятами-бастардами.
Власти испугались, что пострадают,
И потеряют свой куш вместе с барышами.
А вдруг потомки кота устроят восстание,
И все сладкое, что они грызли, как пузырь лопнет.
Так, подумав, нашли они самое верное решение,
Кота схватить, как анархиста-бунтаря.
Вышел, значит, сэр Яннис, сыщик,
с толпой, тех, кто составляет костяк нации.
Ах, бедный мой кот, тебе конец,
Ищейки нации тебя уже поджидают.
И как я сказал, так и случилось.
Поймали негодяя, он увидел их черные морды, думал, что с друзьями встретится.
Теперь плачет и рыдает, сворачивается в клубок,
Может, холодных судей сможет обмануть.
Ах, добрые люди, я не кот,
Я человек, полный чувств.
Забочусь о своих интересах, читаю газету,
и в армии служил за нашу
родину.
Но те, кто должен был слушать, поставили его к стене,
Глаза как-то странно блеснули под звук выстрела.
Если у вас есть дочь, храните ее невинность,
Кот может защититься, но придут другие звери.
А если вы какой-нибудь начальник и вас обидели,
В моих инструментах найдется место для вашей жалобы.
Тарарарарарарара
Тарарарарара
Турунрунрунтунтунтун...