Текст и перевод песни Vasilis Papakonstadinou - Στο Λιμάνι Του Άμστερνταμ

Στο Λιμάνι Του Άμστερνταμ

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
έσας ναύτης τραγουδάει
τους καημούς και τις ελπίδες
που μαζί του κουβαλάει
στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης αραχτός
και δακρύζει η μουσική
και δακρύζει ο ποταμός

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης ξεψυχάει
κι είναι λιώμα κι όλο κλαίει
και χτυπιέται τούτη η πόλη
στο λιμάνι του Άμστερνταμ
στην ομίχλη το πρωί
ένας ναύτης ξεπετιέται
και που κλαίει ένα παιδί

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
που μαζεύονται οι ναύτες
κάποιος απ′ αυτούς αρπάζει
ψαροκέφαλα απ' τις γάτες
και τα δόντια του σου δείχνει
σαπισμένα που ′χουν μείνει
που μπορούνε να ρουφήξουν
τα κατάρτια στη σελήνη

Και στον ταβερνιάρη κάνει
με το χέρι του αδειανό
"γέρο μάγειρα μαλάκα
πέτα ψάρια κατά δω"
κι όπως του 'ρθε να ξεράσει
έτσι αγήμπορος σαν πτώμα
ξεκαρδίζεται και λύνει
το ζωνάρι του στο χώμα

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης μπεκροπίνει
μπύρες πίνει και μεθάει
κι όλο πίνει και ξερνάει
ξαναπίνει στην υγεία τους
στις πουτάνες που 'χουν πάρει
εκατόν πενήντα άντρες
σε μια νύχτα η καθεμιά τους

Έχουν χάσει την τιμή τους
παζαρεύοντας τη σάρκα
για ένα πιάτο κρύα σούπα
ένα αψέντι δύο μάρκα
και τη θάλασσα ο ναύτης
και τον ουρανό θα φτύσει
κι όπως κλαίω την αγάπη
έτσι αυτός θα κατουρήσει

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ

In the Port of Amsterdam

In the port of Amsterdam
a sailor sings to you
of the sorrows and the hopes
that he carries with him
in the port of Amsterdam
a sailor sits relaxed
and the music weeps
and the river weeps

In the port of Amsterdam
a sailor is dying
and he is melting and crying
and this city is being beaten
in the port of Amsterdam
in the fog in the morning
a sailor emerges
and a child is crying

In the port of Amsterdam
where sailors gather
one of them grabs
fish heads from the cats
and shows you his teeth
rotten teeth that he has left
that can suck
the masts in the moon

And to the tavern owner he gestures
with his hand empty
"stupid old cook,
throw fish over here"
and as he was about to vomit
helpless like a corpse
he bursts out laughing
and unties his belt on the ground

In the port of Amsterdam
a sailor drinks beer
drinks beers and gets drunk
and keeps drinking and vomiting
drinks again to their health
to the whores who have taken
one hundred and fifty men
each of them in one night

They have lost their honor
peddling their flesh
for a plate of cold soup
an absinthe of two marks
and the sailor the sea
and the sky will spit
and as I cry for love
so he will urinate

In the port of Amsterdam