Текст и перевод песни Vasilis Papakonstadinou - Στο Λιμάνι Του Άμστερνταμ

Στο Λιμάνι Του Άμστερνταμ

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
έσας ναύτης τραγουδάει
τους καημούς και τις ελπίδες
που μαζί του κουβαλάει
στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης αραχτός
και δακρύζει η μουσική
και δακρύζει ο ποταμός

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης ξεψυχάει
κι είναι λιώμα κι όλο κλαίει
και χτυπιέται τούτη η πόλη
στο λιμάνι του Άμστερνταμ
στην ομίχλη το πρωί
ένας ναύτης ξεπετιέται
και που κλαίει ένα παιδί

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
που μαζεύονται οι ναύτες
κάποιος απ′ αυτούς αρπάζει
ψαροκέφαλα απ' τις γάτες
και τα δόντια του σου δείχνει
σαπισμένα που ′χουν μείνει
που μπορούνε να ρουφήξουν
τα κατάρτια στη σελήνη

Και στον ταβερνιάρη κάνει
με το χέρι του αδειανό
"γέρο μάγειρα μαλάκα
πέτα ψάρια κατά δω"
κι όπως του 'ρθε να ξεράσει
έτσι αγήμπορος σαν πτώμα
ξεκαρδίζεται και λύνει
το ζωνάρι του στο χώμα

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης μπεκροπίνει
μπύρες πίνει και μεθάει
κι όλο πίνει και ξερνάει
ξαναπίνει στην υγεία τους
στις πουτάνες που 'χουν πάρει
εκατόν πενήντα άντρες
σε μια νύχτα η καθεμιά τους

Έχουν χάσει την τιμή τους
παζαρεύοντας τη σάρκα
για ένα πιάτο κρύα σούπα
ένα αψέντι δύο μάρκα
και τη θάλασσα ο ναύτης
και τον ουρανό θα φτύσει
κι όπως κλαίω την αγάπη
έτσι αυτός θα κατουρήσει

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ

Dans le port d'Amsterdam

Dans le port d'Amsterdam
un marin chante
ses chagrins et ses espoirs
qu'il porte avec lui
dans le port d'Amsterdam
un marin au repos
et la musique pleure
et la rivière pleure

Dans le port d'Amsterdam
un marin rend son dernier soupir
il est usé et pleure sans cesse
et cette ville se débat
dans le port d'Amsterdam
dans le brouillard du matin
un marin ressurgit
et un enfant pleure

Dans le port d'Amsterdam
où les marins se rassemblent
l'un d'eux attrape
des poissons de mer des chats
et te montre ses dents
pourries qui sont restées
qui peuvent aspirer
les mâts à la lune

Et il fait signe
avec sa main vide
"vieux cuisinier, salaud
jette du poisson ici"
et comme il lui est venu de vomir
ainsi sans défense comme un cadavre
il se tord de rire et défait
sa ceinture dans la terre

Dans le port d'Amsterdam
un marin se gave de vin
il boit de la bière et s'enivre
et il boit sans cesse et vomit
il boit à nouveau à leur santé
aux prostituées qu'ils ont prises
cent cinquante hommes
en une nuit chacune d'entre elles

Elles ont perdu leur honneur
en vendant leur chair
pour une assiette de soupe froide
un absinthe à deux marques
et le marin la mer
et le ciel cracheront
et comme je pleure l'amour
il pissera de la même manière

Dans le port d'Amsterdam