Текст и перевод песни Vasilis Papakonstantinou & Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Oi Psixes Kai Oi Agapes

Oi Psixes Kai Oi Agapes

Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει
παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει
μέσα στην αδράνεια τρομάζει
ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη
κόβει το κορμί του και το θάβει
σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί
Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες
κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει
σ' άνυδρους ανέραστους αντάρτες
στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει
βρίσκει την αχτίδα π' απομένει
και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί
Οι ψυχές και οι αγάπες
σιαμαίες αυταπάτες
όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα
σαν φωτάκια μες τη νύκτα
βρίσκουν σώματα παρθένα
στη συνήθεια πουλημένα
με φιλιά τα εξαγνίζουν
τους χαρίζονται
Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων
κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει
ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων
σαν αναπαραγωγής βωμό γυαλίζει
κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου
κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ' ένα φιλί
Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν
μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη
κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του
κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγγνώμη
είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο
κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί
Αχ μωράκι σαστισμένο
μέσα στο μυαλό σου ξένο
τι να πρωτοτραγουδήσεις
και ποια πόρτα να κτυπήσεις
να σου πω για να σε πείσουν
στα μετάξια να σε ντύσουν
να φανούν λευκά δοντάκια
μες το γέλιο σου
Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης
αλυσοδεμένος πολικός αστέρας
άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα
και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας
τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω
φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ
Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν
κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου
πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"
πάρε με αγκαλιά και κράτα με μαζί σου
βιντεοταινίες η ζωή που είδα
του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ
Αχ αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη
και νησάκι που 'χει φάρο
ένα μεθυσμένο γλάρο
γύρω σου που φτερουγίζει
τ' όνομά σου συλλαβίζει
σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται

Oi Psixes Kai Oi Agapes

Nothing in the world matters to him
but only that his mind may keep open
inside inertia, he dreads
he sees again the soul extinguished in formaldehyde
he cuts his body and buries it
to be parted in water and in fire
In the sixteen icy nightmares
he lends some impersonal little lights of the night
to anhydrous, unloving rebels
haunted on a national road that congeals
he finds the ray that remains
and he will share the escape with it
The souls and the loves
deceptive flags
identical, like white keys
like small lights in the night
they find virgin bodies
sold to habit
with kisses they purify them
they are given to them
This primeval rhythm of the Africans
resembles something from a Syrian ball
a human sacrifice to the gods of the volcanoes
it shines like an altar of reproduction
hold your breath for a moment, my love
close this whole moment in a kiss
Look around, see how the Meteora fall
balls of snow, stay alive still
Judge me as a man who seeks his soul
and if you like me, I will say I am sorry
There are some months that I have entertained fear
and I need you to see me as a baby child
Oh, frightened little darling,
in your mind, a stranger,
what should you sing first,
and what door should you knock on,
to tell you to convince you,
to dress you in silks,
to show white little teeth,
in your laughter.
One thousand and one nights, open to the world,
a polar star in chains,
I used to let the others speak about me,
and I was afraid, lest the light of day should see me.
I will take back the lost years,
it is enough that from time to time you still say, I love you.
Red horizon, the remaining years,
make the sign for my soul to find you.
Faces, ports, hold back the “leavings”
take me in your arms and keep me with you.
video films, the life that I saw,
you are the homeland of my homeless mind.
Oh, my love, my love,
a little diamond in the ashes,
and an islet that has a lighthouse,
a drunken seagull
that hovers around you
and syllables your name
it targets your gaze and gives itself up.