Текст и перевод песни Vasilis Papakonstantinou & Βασίλης Παπακωνσταντίνου - To Treno

Το τρένο ερχόταν απ' το Βορρά
στο Νότο πήγαινε, στην Αθήνα
σφύριζε πάντοτε μία φορά
κι εμείς μετρούσαμε κι άλλο μήνα
Με τα παράθυρα φωτισμένα
σαν φιλμ που τρέχει και δείχνει εσένα
ξένος στους ξένους, βία εφηβείας
σινεμασκότ της επαρχίας
Είκοσι μέτρα από το σύρμα
και μια ζωή απ' τη ζωή
ο Χάρης βλέπει το φως σαν κύμα
ή να πνιγεί ή να καεί
Μέσα στα μάτια του σέρνονται τρένα
υγρά βαγόνια αλμυρισμένα
κι αποφασίζει να φύγει νύχτα
ψυχούλα μου άρρωστη απόψε ρίχ' τα!
Σαν να περνάει από ναρκοπέδιο
εκεί που φτύνουνε οι σκοποί
ο Χάρης σαν κινούμενο σχέδιο
ανατινάζεται κι όμως ζει
Τρεις μέρες γλίτωνε, Τετάρτη έφυγε
μέχρι το Σάββατο τον είχαν φέρει
πώς το φαντάστηκε;
σκουπίδι φύτρωνε στο πρώτο του άψυχο καλοκαίρι
Μέρες παλεύαμε για να του πάρουμε
ένα του γέλιο να μας γλιτώσει
κανείς δεν το 'λεγε, μα όλοι φοβόμασταν
μήπως το τρένο του εμάς σκοτώσει
Δεν πίστευε πως κάποτε όλα αυτά θα τέλειωναν
βουνά από μερόνυχτα υψώνονταν μπροστά του
μόνος σε μια ζεστή αγκαλιά στο γρήγορο όνειρό του
πήγε να σώσει την καρδιά κι έχασε το μυαλό του
Σταμάτησε να μας μιλά, μόνο τους τοίχους σκάλιζε
και του μυαλού του τάιζε τα άγρια θηρία
πολύ δε θέλει για να δεις το θάνατο στ' αστεία
αυτό το τρένο φίλε μου μεγάλη είναι ιστορία

Поезд шел с Севера
на юг идите, в Афины
он всегда свистел один раз
и мы отсчитали еще один месяц
С освещенными окнами
как фильм, который идет и показывает тебе
незнакомец с незнакомцами, насилие в период полового созревания
синемаскот провинции
В двадцати метрах от провода
и жизнь из жизни
Гарри видит свет как волну
или утонуть, или сгореть
В его глазах ползут поезда
мокрые вагоны соленые
и он решает уйти ночью
моя душа больна сегодня вечером!
Как будто идешь по минному полю
куда плюют цели
Гарри как в мультфильме
он взрывается и все же живет
Осталось три дня, осталась среда
к субботе они привезли его
как он себе это представлял;
мусор пророс в свое первое безжизненное лето
Дни, когда мы боролись, чтобы заполучить его
смех, чтобы избавить нас от этого
никто этого не говорил, но мы все были напуганы.
неужели его поезд убил нас
Он не думал, что однажды все это закончится
горы дней и ночей возвышались перед ним
один в теплых объятиях в своем быстром сне
он пытался спасти свое сердце и сошел с ума.
Он перестал разговаривать с нами, только стены, которые он вырезал
и его разум кормил Диких Зверей
вам не потребуется много времени, чтобы увидеть смерть в шутках.
этот поезд, мой друг, великий - это история