Текст и перевод песни Verba - Świat zapomniany

Zrozumiałem, że to żyje w nas,
że jesienny deszcz nie przyjdzie szybko tak.
Teraz, gdy już masz swoje sprawy,
Ja odtwarzam świat zapomniany.

Pamiętam dzień, pierwsze spotkanie,
Wspólne sny pourywane.
Dzień stał się nocą, noc nie istniała,
Liczyłem czas do kolejnego spotkania.

Wierzyliśmy, że wszystko nasze jest na Ziemi
I że nikt już tego nie zmieni,
że przeznaczenie odkryło naszą kartę,
Wspólne dni i wspólny adres.

Mijali nas pijani przechodnie.
Życzyli szczęścia na wpół przytomnie.
Pod ścianą ktoś, bez strojenia strun,
Zagrał nam kilka starych nut.

To był nasz najlepszy czas, teraz wspominam.
Może wiesz, jaki tego będzie finał.
A te nasze miejsca, wrócę tam.
Wierzę w to, że nie będę wtedy sam.

Zrozumiałem, że to żyje w nas,
że jesienny deszcz nie przyjdzie szybko tak.
Teraz, gdy już masz swoje sprawy,
Ja odtwarzam świat zapomniany.

Wspominam każdą minutę, wspólne chwile.
Każdy uśmiech z fotografii nie daje mi tyle
Co Twój dotyk, każdy z nich był jedyny.
Twój zapach, który wciąż powraca.

Ten słodki wyścig z zachodem słońca.
Milion ziarenek piasku na naszych dłoniach.
Myślałem, że z nich można zbudować coś na dłużej,
Lecz drobny kamień przegrał z podmuchem.

Teraz chcę zatrzymać czas, by nie czuć się samotnie
W te chłodne dni, gdy nie zostało nam już nic.
Chciałbym, byś powróciła do mnie, nie tylko w snach,
Gdy za oknem żółte liście, z którymi tańczy wiatr.

Zrozumiałem, że to żyje w nas,
że jesienny deszcz nie przyjdzie szybko tak.
Teraz, gdy już masz swoje sprawy,
Ja odtwarzam świat zapomniany.

Zrozumiałem, że to żyje w nas,
że jesienny deszcz nie przyjdzie szybko tak.
Teraz, gdy już masz swoje sprawy,
Ja odtwarzam świat zapomniany.

Я понял, что это живет внутри нас,
что осенний дождь не придет так быстро.
Теперь, когда у вас есть свои дела,
Я воссоздаю забытый мир.

Помню день, первую встречу,
Общие мечты pourywane.
День стал ночью, ночи не было,
Я считал время до следующей встречи.

Мы верили, что все наше на Земле
И что никто больше не изменит этого,
что судьба раскрыла нашу карту,
Общие дни и общий адрес.

Мимо нас проходили пьяные прохожие.
Они пожелали счастья вполголоса.
Под стеной кто-то, без настройки струн,
Он сыграл нам несколько старых нот.

Это было наше лучшее время, теперь я вспоминаю.
Может быть, ты знаешь, каким будет финал.
И эти наши места, я вернусь туда.
Я верю в то, что тогда я не буду один.

Я понял, что это живет внутри нас,
что осенний дождь не придет так быстро.
Теперь, когда у вас есть свои дела,
Я воссоздаю забытый мир.

Я вспоминаю каждую минуту, все вместе.
Каждая улыбка с фотографии не дает мне так много
Что касается вас, каждый из них был единственным.
Твой запах, который все еще возвращается.

Эта сладкая гонка с закатом.
Миллион песчинок на наших руках.
Я думал, что из них можно построить что-то дольше,
Но мелкий камень проиграл взрывом.

Теперь я хочу остановить время, чтобы не чувствовать себя одиноким
В те холодные дни, когда у нас ничего не осталось.
Я хочу, чтобы ты вернулась ко мне, а не только во сне.,
Когда за окном желтые листья, с которыми танцует ветер.

Я понял, что это живет внутри нас,
что осенний дождь не придет так быстро.
Теперь, когда у вас есть свои дела,
Я воссоздаю забытый мир.

Я понял, что это живет внутри нас,
что осенний дождь не придет так быстро.
Теперь, когда у вас есть свои дела,
Я воссоздаю забытый мир.