Текст и перевод песни Verba - Aby Zrozumieć

Aby Zrozumieć

Ref.: Zrozum! Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,
Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,
Zrozum! Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,
By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.
Zrozum! Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,
Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,
Zrozum! Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,
By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

1) Ignacy: Jego dusza zmęczona, z której zmył się blask,
Dawno zatrzymał, bezpowrotnie w niej czas,
Na ta jedną chwilę, choć na jeden raz,
Zapomnieć chciałby, swego życia gorzki smak,
Zrzucić z siebie ogrom dzisiejszego dnia,
Ciężar brudnych szmat, ująć lat, aby było lepiej,
Znaleźć gdzieś swoje miejsce i zapuścić korzenie,
Piękny sen, takie marzenie,
O ciszy, o spokoju, w własnych czterech kątach,
O ukochanej osobie, której teraz tak brak,
Chciałby krok cofnąć, krzyknąć z całej siły stop,
Nie łatwo zejść z drogi, na którą zrzucił go los,
Błądzi sam, pośród szarych myśli,
Za wspomnieniami goni, pełen nienawiści,
Za ten z życiem wyścig, pełen klęsk i upokorzeń,
Przestać chciałby lecz przestać dziś nie może.
Takie są w życiu drogi, nie każdemu sprzyja los,
Czasem warto jest się zastanowić,
Gdy skończy się dzień, co przyniesie nam noc.

Ref.: Zrozum! Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,
Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,
Zrozum! Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,
By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.
Zrozum! Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,
Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,
Zrozum! Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,
By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

2) Bartas: Gdy otwiera oczy, gasną nocne światła ulic,
Nieraz prosił Boga, by go więcej nie obudził,
W kieszeniach chowa ręce, bo tak cieplej,
Pod mostem miejsce podłe, ale chroni przed deszczem,
Kiedyś pisał wiersze, że życie jest piękne,
Teraz życie go kopie, gdy śpi pod kartonowym kocem,
Pamięta, jak to było w domu przy kominku,
Dzisiaj domem ciemny płot, koło parkingu,
Dzieci poszły w świat, szukać swego szczęścia,
Żadne z nich imienia ojca dzisiaj pamięta,
W imię ojca każdy wybrał inna ścieżkę,
By nie skończyć, jak ten, którego krew plami im serce,
Żona odeszła to dla niej warto było przetrwać,
Wszystko zabrała, on nie chce iść do niej na cmentarz,
Zbyt Wiele przeżył, by ją z pamięci wymazać,
Chciałby znać słowa, jakimi mógłby z nią rozmawiać,
Mroźnej zimy pora, skłania do refleksji,
Na te chwile, w których smutek dławi oddech w piersi,
Chciałby wiedzieć w końcu, że jutro będzie lepsze,
Pomóż mu uwierzyć, bo ludzie mają serce.

Ref.: Zrozum! Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,
Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,
Zrozum! Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,
By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.
Zrozum! Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,
Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,
Zrozum! Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,
By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.
Zrozum! Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,
Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,
Zrozum! Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,
By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.
Zrozum! Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,
Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,
Zrozum! Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,
By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

To Understand

Chorus: Understand! Understand those who lose their footing and drown,
Crying for help, to be able to start anew,
Understand! Understand that it takes more misfortune,
Not to perish where there is no place for compassion.
Understand! Understand those who lose their footing and drown,
Crying for help, to be able to start anew,
Understand! Understand that it takes more misfortune,
Not to perish where there is no place for compassion.

1) Ignacy: His soul is weary, its luster faded away,
Time has long stopped within him, irretrievably,
For this one moment, even just once,
He'd like to forget the bitter taste of his life,
To shed the burden of this day,
The weight of dirty rags, to take back years, to make things better,
To find his place somewhere and put down roots,
A beautiful dream, such a longing,
For silence, for peace, within his own four walls,
For a loved one, who is so absent now,
He'd like to take a step back, shout "stop" with all his might,
It's not easy to leave the path where fate has thrown him,
He wanders alone, amidst gray thoughts,
Chasing memories, filled with hatred,
For this race with life, full of failures and humiliations,
He'd like to stop, but today he can't.
Such are the paths in life, fate doesn't favor everyone,
Sometimes it's worth reflecting,
When the day ends, what the night will bring us.

Chorus: Understand! Understand those who lose their footing and drown,
Crying for help, to be able to start anew,
Understand! Understand that it takes more misfortune,
Not to perish where there is no place for compassion.
Understand! Understand those who lose their footing and drown,
Crying for help, to be able to start anew,
Understand! Understand that it takes more misfortune,
Not to perish where there is no place for compassion.

2) Bartas: When he opens his eyes, the night lights of the streets fade,
Many times he's asked God not to wake him up again,
He hides his hands in his pockets, because it's warmer that way,
The place under the bridge is lousy, but it shelters him from the rain,
He used to write poems, that life is beautiful,
Now life kicks him when he sleeps under a cardboard blanket,
He remembers how it was at home by the fireplace,
Today his home is a dark fence, near the parking lot,
The children went out into the world, to seek their happiness,
None of them remember their father's name today,
In the name of the father, each chose a different path,
So as not to end up like the one whose blood stains their heart,
His wife left, it was worth it for her to survive,
She took everything, he doesn't want to go to her grave,
He's been through too much to erase her from his memory,
He'd like to know the words he could use to talk to her,
The time of frosty winter, prompts reflection,
On those moments where sadness chokes the breath in his chest,
He'd like to know finally that tomorrow will be better,
Help him believe, because people have a heart.

Chorus: Understand! Understand those who lose their footing and drown,
Crying for help, to be able to start anew,
Understand! Understand that it takes more misfortune,
Not to perish where there is no place for compassion.
Understand! Understand those who lose their footing and drown,
Crying for help, to be able to start anew,
Understand! Understand that it takes more misfortune,
Not to perish where there is no place for compassion.
Understand! Understand those who lose their footing and drown,
Crying for help, to be able to start anew,
Understand! Understand that it takes more misfortune,
Not to perish where there is no place for compassion.
Understand! Understand those who lose their footing and drown,
Crying for help, to be able to start anew,
Understand! Understand that it takes more misfortune,
Not to perish where there is no place for compassion.