Текст и перевод песни Verba - Jak Tytani

Jak Tytani

Szczęśliwie zakochani, niezniszczalni jak Tytani.
Młodzi Bogowie z wielkimi planami.
Budowali swoje piękne życie,
Niewiele brakowało, żeby byli już na szczycie.
Wszystko pięknie dopasowane było
Lecz przez głupotę nagle się zmieniło.
Niby wziął, tak na spróbowanie,
Jedna kreska, dwie i skończył nad ranem.
Ona martwiła się, czekała na niego.
Wrócił i powiedział "byłem tylko z kolegą".
Od tego czasu wiele nocy nieprzespanych,
Dla niego wciąganych i zajaranych.
Nowi kumple go często odwiedzali,

Liczyła się tylko dobra kreska,

Nie daj się wciągnąć bo zmarnujesz sobie życie,

Zamiast worka speeda, sam się wysypiesz.
Odważni byli tacy, którzy próbowali,
Nie jeden zamiast lufy sam się wypalił.

Czy wiesz dlaczego Ona czuje się samotna?

Bo jej chłopak jak na dnie i nie umie powstać.
Nie ma ratunku bo cokolwiek zrobi,
On bez prochów nie stanie na nogi.
Straciła wiarę, powiedziała "Dosyć,
Odchodzę od Ciebie, nie będę tego znosić".

Żyła własnym życiem, starała się zapomnieć,
Słyszała jak mówili, że jest z nim jeszcze gorzej.
On, zniszczony, nie miał już niczego,
Mało tego tracił wagę, byś nie poznał twarzy jego.
Wiosna, lato czy jesienna zawierucha,

W brudnych ciuchach snuł się w poszukiwaniu bucha.
Pewnego dnia spotkała go w uliczce ciemnej,
Spojrzał na nią i spytał "Kim jesteś?"
A kiedyś byli tak szczęśliwie zakochani,
Ponoć, niezniszczalni jak tytani.

Nie daj się wciągnąć bo zmarnujesz sobie życie,
Zamiast worka speeda, sam się wysypiesz.
Odważni byli tacy, którzy próbowali,
Nie jeden zamiast lufy sam się wypalił.

Comme les Titans

Heureux et amoureux, indestrictibles comme des Titans.
De jeunes dieux avec de grands projets.
Ils ont construit leur belle vie,
Il ne manquait pas grand chose pour qu'ils atteignent le sommet.
Tout était parfaitement adapté
Mais par stupidité, tout a soudainement changé.
Il a pris, juste pour essayer,
Une ligne, deux et il a fini au petit matin.
Elle s'inquiétait, elle l'attendait.
Il est revenu et a dit "J'étais juste avec un ami".
Depuis, beaucoup de nuits blanches,
Pour lui, aspirées et excitées.
Ses nouveaux copains lui rendaient souvent visite,

Seule une bonne ligne comptait,

Ne te laisse pas entraîner car tu te gâcheras la vie,

Au lieu d'un sac de speed, tu te feras toi-même.
Ils étaient courageux, ceux qui ont essayé,
Plus d'un a brûlé au lieu du tuyau.

Sais-tu pourquoi elle se sent seule ?

Parce que son petit ami est au fond et ne peut pas se relever.
Il n'y a pas de salut car quoi qu'il fasse,
Il ne se tiendra pas debout sans drogue.
Elle a perdu la foi, elle a dit "Assez,
Je te quitte, je ne vais pas supporter ça".

Elle vivait sa propre vie, elle essayait d'oublier,
Elle entendait dire que c'était encore pire avec lui.
Il était détruit, il n'avait plus rien,
De plus, il perdait du poids, tu ne reconnaîtrais pas son visage.
Au printemps, en été ou en automne,

Vêtu de vêtements sales, il errait à la recherche d'une bouffée.
Un jour, elle l'a rencontré dans une ruelle sombre,
Il l'a regardée et lui a demandé "Qui es-tu ?"
Et un jour, ils étaient si heureux et amoureux,
Apparemment, indestrictibles comme des titans.

Ne te laisse pas entraîner car tu te gâcheras la vie,
Au lieu d'un sac de speed, tu te feras toi-même.
Ils étaient courageux, ceux qui ont essayé,
Plus d'un a brûlé au lieu du tuyau.