Текст и перевод песни Vesa-Matti Loiri - Kaksi Ystävää

Kaksi on kulkijan ystävää: on vihreä metsä ja maa.
Maaemo hellästi viihdyttää sen suojassa taivaltavaa.
Metsästä vuoteen saa köyhäkin, se sammalen pehmeä on.
Ja havina haavan on kulkurin yön peitteenä korvaamaton.

Pettää ne eivät voi sua milloinkaan,
Luonto ei hyljeksi kulkijaa maan.
Ihminen pettää vaan.

Kaksi on kulkijan kultaista: on aurinko kirkas ja kuu.
Aurinko kulkurin oppaana niin korkeella kaareutuu.
Kuunvalo rikkaaksi köyhän saa, ja kultaista taikaa se ties.
Ei herjaten voisi se huudahtaa: pois, pois sinä kulkijamies!

Pettää ne eivät voi sua milloinkaan,
Luonto ei hyljeksi kulkijaa maan.
Ihminen pettää vaan.

Kaksi on kulkijan armasta: on tuuli ja tähtien tie.
Vilpitön tuulen on suudelma, se myötään ei juoruja vie.
Tähtien tuikkeessa taivaalla taas äitini katseen mä nään.
Se kulkijan tiellä on lohtuna, se lämmittää hyytävän sään.

Pettää ne eivät voi sua milloinkaan,
Luonto ei hyljeksi kulkijaa maan.
Ihminen pettää vaan.

Двое - друзья ровера: есть зеленый лес и земля.
Мать-Земля нежно развлекает того, кто ходит под ее покровом.
В лесу даже бедная постель мягкая, как Мох.
А звук раны незаменим в качестве ночного прикрытия бродяги.

Они никогда вас не подведут,
Природа не отвергает земного путешественника.
Ты просто жульничаешь.

Два из них - золото марсохода: яркое солнце и луна.
Солнце, как путеводитель бродяги, так высоко свисает.
Лунный свет делает богатых бедными, и он знает золотую магию.
Он не мог богохульно крикнуть: "Прочь, прочь, ты, Путник!"

Они никогда вас не подведут,
Природа не отвергает земного путешественника.
Ты просто жульничаешь.

Две любви Странника: ветер и путь звезд.
Искренний поцелуй - это ветер, и он не несет сплетен.
В мерцании звезд на небе я снова вижу глаза моей матери.
Это утешение на пути путешественника, оно согревает в холодную погоду.

Они никогда вас не подведут,
Природа не отвергает земного путешественника.
Ты просто жульничаешь.