Текст и перевод песни Viikate - Allikko

Allikko

Este poistuu edestä
On tullut aika olla
Yhtä kanssa tyhjyyden
Ja heittää kolikolla
Oikein sekä väärin
Matkalla hihat käärin
Allikkoon
Peto on kuin vuori
Joka janoaa vain verta
Rukoilen ja anon
Pudotessa päin tannerta
Tässä jäähyväiset ovat
Kun leuat nyt riuhtovat
Minut allikkoon
Savu piirtää haituvaa
Ja ruudin tuoksu huumaa
Lipas täynnä koruja
Ja mitta vailla kuumaa
Varmistin on poissa
Minä näissä porukoissa
Joudun allikkoon
Taas
Nämä välimatkat
Käyvät viereen istumaan
Taas
Kuiskivat korvaan
Pyytävät unohtamaan
Sinut unohtamaan
Ajatus on lämmin
Lämmin harras sekä hyvä
Nöyryys on yhtä kuin
Valkea armon jyvä
Näytä arvokkaalta
Kasvojen hautausmaalta
Joutuu allikkoon
Joutuu allikkoon
Joutuu allikkoon
Aina allikkoon

Источник

Преграда исчезнет с пути,
Настало время быть
Наедине с пустотой
И подбросить монету,
Орел или решка – все равно.
Засучив рукава, иду
В омут.
Зверь, словно гора,
Жаждет лишь крови одной.
Молю и прошу,
Падая навзничь, о пощаде земной.
Вот и прощание, милая,
Челюсти сжимают, душат,
Тянут в омут меня.
Дым рисует узоры,
Аромат пороха дурманит,
Обойма полна пуль,
И градус накаляется.
Предохранителя нет,
В этой компании я,
Снова в омуте.
Снова.
Эти расстояния
Садятся рядом со мной,
Снова
Шепчут на ухо,
Просят забыть,
Забыть тебя.
Мысль тепла,
Теплая, искренняя и добрая,
Смирение – это
Белое зерно благодати.
Кажись достойным,
С кладбища лиц
Попадаешь в омут.
Попадаешь в омут.
Попадаешь в омут.
Всегда в омут.