Текст и перевод песни Volkan Konak - Uyanışların En Güzeli

Uyanışların En Güzeli

Gülüm
Bu gece birdenbire yüreğimde sıcak bir mermi gibi hissettim yokluğunu
Bu gece yaz havası gibi etimdesin
Dişlerinle ısırdığın kızılcığa doyamadığım
Karabardos sesi geliyor dere boylarından
Bu gece ayrılığımızın bin kere bininci gecesi galiba
Tütün gibi tükendi zaman
Oysa ben seni erken yaşayıp hiç kaybetmemek için
Taze, hudutsuz sevdim
Yüreğimin yenilmez aşk tanrıcası
Galiba, galiba bu gece yazık ve özlemlerin gecesi
İnsanlar kapı önlerindeki ayakkabılarını içeriye almayı öğrendiği tarihlerde
Biz Bolivya dağlarında dolaşıyorduk
Caz dinlemenin ayrıcalık olduğu dönemlerde ise
Irkçı, beyaz kamçıdan kaçan
Siyah çıplak ayakların sesini duyuyor
Dört açıyorduk gözümüzü
Sevdamızın içindeki kâinatın küüklüğü ne ise
Hem şaşırıp hem gururlanıyorduk
Öğle güneşinden yanmayı göze alarak yürüyorduk minik ellerin avuçlarımda
Sonsuz ufuklardaki insanlığa, hürriyet kadar sevdiğimiz insanlara doğru
Galiba bu gece, bu gece ölümsüzlüğün gecesi
Bu gece çık Boztepe'ye gülüm
Seyredeyim seni tepeden tırnağa
Sağ taraftan Değirmendere'nin kıvrak kalçalı bir kız gibi denize katılışını seyret
Seni hissettim
Sol taraftan Akçaabat'ın tütün kokusunu çek ciğerlerine
Seni imrendim
Hiçbi' şey yapmıyo'san gülüm
Güneşin Boztepe eteklerinde yanışını seyret
Seni kıskandım
Bense Bolaman virajlarında uzun saçlının yerinde çay içmekteyim bir tanem
Az kaldı, düşerim o sahillere
Yelkenleri rüzgâr içmiş Sürmene takası gibi sarhoş, açık denizlerinden
Seni özledim
Ağzımda yarım kalmış bir öpüşme gibi
Sadık Gazioğlu Hoca'm'ızın bize söylediği türküyle sana geliyorum
Ben bu kadar içmezdum
Derdumden içeyirum
Ağlayın beni kızlar
Yandum da tüteyirum
Gerisini sorma
O günlerden belleğimde bir tek sen kaldın lekesiz ve tertemiz
Gerisini unuttum
Daha sonraları ise
Ayrı düşmeyi
Ve sesini duyup gece yatağımdan fırlamayı öğrendim
Sen benim korkum, yutkunuşum
Uyanışlarımın en güzelisin
Sen benim
İnsanlığın bütün zaman ve mekanlarda peşinden koşup da bilemediği bildiğimsin
Galiba, galiba bu gece yağmurda gökkuşağı misali
Gülerken ağlamanın zamanı

The Most Beautiful of Awakenings

My Rose,
Tonight, I suddenly felt your absence like a warm bullet in my heart.
Tonight, you are in my flesh like the summer air.
I can't get enough of the cornelian cherry that you bite with your teeth.
The sound of the Karadeniz kemençe comes from the streams.
Tonight is probably the thousand and first night of our separation.
Time has run out like tobacco.
However, I loved you early and fresh,
So as to never lose you.
The invincible love goddess of my heart.
Perhaps, perhaps tonight is the night of sorrow and longing.
In the days when people learned to take their shoes from the doorstep inside,
We were wandering in the Bolivian mountains.
And in times when listening to jazz was a privilege,
We were hearing the sound of black, naked feet,
Running from the racist, white whip,
We opened our eyes wide.
Whatever the magnificence of the universe within our love,
We were both surprised and proud.
We walked with your tiny hands in mine, risking getting burned by the midday sun.
Towards humanity on endless horizons, towards people we loved as much as freedom.
Perhaps tonight, tonight is the night of immortality.
Come out to Boztepe tonight, my rose.
Let me watch you from head to toe.
From the right side, watch the Değirmendere join the sea like a girl with nimble hips.
I felt you.
From the left side, draw the tobacco scent of Akçaabat into your lungs.
I envied you.
If you're not doing anything, my rose,
Watch the sun burn on the slopes of Boztepe.
I envied you.
As for me, my love, I'm drinking tea in the place of the long-haired girl on the Bolaman bends.
I'm almost there, I'll fall on those shores.
From its open seas, drunk like a Sürmene takası with wind-filled sails,
I missed you.
Like a kiss left unfinished on my lips.
I'm coming to you with the song that our Hodja Sadık Gazioğlu sang to us.
I wouldn't drink this much,
I drink from my sorrow.
Cry for me, girls,
I'm burning and smoking.
Don't ask about the rest,
From those days, only you remained in my memory, spotless and pure.
I forgot the rest.
Later on,
I learned to be separated,
And to jump out of my bed at night hearing your voice.
You are my fear, my gulp,
You are the most beautiful of my awakenings.
You are my,
The known that humanity has been chasing after in all times and spaces, but could not know.
Perhaps, perhaps tonight is like a rainbow in the rain,
It's time to cry while laughing.