W Polskę Idziemy - Wiesław Gołas перевод на английский

W Polskę Idziemy

W tygodniu to jesteśmy cisi jak ta ćma
W tygodniu to nam wszystko wisi aż do dna
A jak się człowiek przejmie rolą, sam pan wisz
To zaraz plecy go rozbolą albo krzyż
W tygodniu to jesteśmy szarzy jak ten dym
W tygodniu nic się nie przydarzy, bo i z kim?
I życie jak koszula ciasna - pije nas
Aż poczujemy mus i raz na jakiś czas

W Polskę idziemy, drodzy panowie
W Polskę idziemy
Nim pierwsza seta zaszumi w głowie
Drugą pijemy
Do dna, jak leci, za fart, za dzieci
Za zdrowie żony
Było, nie było...
W to głupie ryło
W ten dziób spragniony

Świat jak nam wisiał, tak teraz nie jest nam wszystko jedno
Śledziem się przeje, kumpel się śmieje, dziewczyny bledną
Świerzbią nas dłonie i oko płonie, lśni jak pochodnia
Aż w nowy tydzień świt nas wygoni, no, a w tygodniu...

W tygodniu, bracie, wolno goisz kaca fest
Bo czy się leży, czy się stoi, jakoś jest
W tygodniu kleją ci się oczy, boli krzyż
A wyżej nerek nie podskoczy, sam pan wisz...
W tygodniu żony barchanowe chrapią w noc
A ty otulasz ciężką głowę ciasno w koc
I rano gapisz się na ludzi okiem złym
I nagle coś się w tobie budzi i jak w dym

W Polskę idziemy, drodzy panowie
W Polskę idziemy
Nim pierwsza seta zaszumi w głowie
Do ludzi lgniemy
Słuchaj, rodaku

Cicho!
Czerwone maki, serce, ojczyzna
Trzaska koszula, tu szwabska kula
Tu, popatrz, blizna

Potem wyśnimy sen kolorowy, sen malowany
Z twarzą wtuloną w kotlet schabowy, panierowany
My, pełni wiary, choć łeb nam ciąży, ciąży jak ołów
Że żadna siła nas nie pogrąży... Orłów, sokołów!

A potem znów się przystopuje i znów gaz
I społeczeństwo nas szanuje, lubią nas
Uśmiecha do nas się najmilej ten i ów
Tak rośnie, rośnie nasz przywilej świętych krów
Niejeden to się nami wzrusza, słów mu brak
Rubaszny czerep, ale dusza, znany fakt
Nas też coś wtedy w dołku ściska, wilgnie wzrok
Bracia rodacy, dajcie pyska, równać krok

Lewa!

W Polskę idziemy
W Polskę idziemy, bracia rodacy!
Tu się, psia nędza, nikt nie oszczędza
Odpoczniesz w pracy
W pracy jest mikro, mikro i przykro
Tu goudą spływa
Cham lub bohater
Polska sobotnia alternatywa

Gdy dzień się zbudzi i skacowani wstaną tytani
I znowu w Polskę, bracia kochani, nikt nas nie zgani
Nikt złego słowa, Łomża czy Nakło
Nam nie bałaknie
Jakby nam kiedyś tego zabrakło
Nie... Nie zabraknie...

Off to Poland We Go

During the week, we're quiet as a moth, you see,
Everything hangs heavy, down to the very core of me.
And when a man gets caught up in his role, you know it's true,
His back starts aching, or his lower back, too.
During the week, we're gray like the smoke,
Nothing exciting happens, there's no one to provoke.
Life feels like a shirt too tight, it suffocates,
Until we feel the urge, and once in a while, fate dictates:

Off to Poland we go, my dear gentlemen,
Off to Poland we go,
Before the first shot buzzes in our head,
We drink another instead.
Bottoms up, as it comes, for luck, for our kids,
For our wives' health, it bids.
Whether it was or not...
Into this stupid mug it goes,
Into this thirsty beak it flows.

The world that hung heavy, now it's not all the same,
We've had our fill of herring, my buddy laughs, the girls turn pale.
Our hands are itching, our eyes are burning, shining like a torch,
Until the dawn of a new week chases us away, of course, and in the week...

During the week, brother, you slowly nurse a hangover,
Whether you're lying down or standing, it's just how things are.
Your eyes are glued shut, your back aches, it's true,
And you can't jump higher than your kidneys, you know it too...
During the week, our wives, like sand dunes, snore through the night,
And you wrap your heavy head tightly in a blanket's embrace so tight.
In the morning, you stare at people with a grumpy eye,
And suddenly something awakens within you, and like smoke, you fly.

Off to Poland we go, my dear gentlemen,
Off to Poland we go,
Before the first shot buzzes in our head,
We're drawn to people instead.
Listen, compatriot,

Quiet!
Red poppies, heart, homeland,
The shirt bursts, here a German bullet,
Here, look, a scar.

Then we'll dream a colorful dream, a painted one,
With our faces buried in a breaded pork cutlet, well done.
We, full of faith, though our heads are heavy, heavy as lead,
That no force will drown us... Eagles, falcons instead!

And then we slow down again, and then we accelerate,
And society respects us, they appreciate.
This one and that one smiles at us most kindly,
That's how our privilege grows, like sacred cows, so blindly.
Many are moved by us, they lack words to say,
A rough skull, but a soul, a well-known fact, they convey.
Something squeezes us in the pit of our stomachs, our eyes grow wet,
Brothers and countrymen, give us a shout, let's keep in step.

Left!

Off to Poland we go,
Off to Poland we go, brothers and countrymen!
Here, damn it, nobody spares themselves,
You'll rest at work,
At work, it's micro, micro, and grim,
Here, eloquence flows,
A boor or a hero,
The Polish Saturday alternative, you know.

When the day awakens and the hungover titans rise,
And again to Poland, dear brothers, no one will chastise.
No one will utter a bad word, Łomża or Nakło,
To us, they won't blabber, you know.
As if we'd ever run out of this,
No... We won't... Not a bit...