Текст и перевод песни Willeke Alberti - Het Wijnfeest

Het Wijnfeest

Ze zullen pas morgenvroeg naar bed toe gaan
Ze hebben reden voor een feest
De oogst is ditmaal niet verloren gegaan
Het is nog nooit zo'n goed jaar geweest

Laat de wijn maar rijkelijk vloeien
Geef de glazen alsmaar door
Tot de vroege morgen gaan ze
Onvermoeibaar door

Dan begint het samen zingen
Over alles wat ze hebben meegemaakt
Gaan de mandolines klinken
Tot ze morgenvroeg voldaan naar huis toe gaan

Aangeschoten boerenjongens
Lopen achter alle mooie meiden aan
Eindelijk kan ongedwongen
Feest worden gevierd voor al het werk dat is gedaan

Oude vetes worden bijgelegd
Het was het eigenlijk niet waard
Het leven is nog nooit zo mooi geweest
Ach ja, ze horen bij elkaar

Laat de wijn maar rijkelijk vloeien
Geef de glazen alsmaar door
Tot de vroege morgen gaan ze
Onvermoeibaar door

Dan begint het samen zingen
Over alles wat ze hebben meegemaakt
Gaan de mandolines klinken
Tot ze morgenvroeg voldaan naar huis toe gaan

Aangeschoten boerenjongens
Lopen achter alle mooie meiden aan
Eindelijk kan ongedwongen
Feest worden gevierd voor al het werk dat is gedaan

Even valt een diepe stilte
Pinkt er één een traantje weg
Als de klok begint te luiden
En de burgemeester zegt

Lieve mensen van dit eeuwenoude dorp
Wij delen al zo lang lief en leed met elkaar
Ik spreek de hoop uit dat het altijd zo zal blijven
Ik hef het glas op een fantastisch jaar

Weer begint het samen zingen
Over alles wat ze hebben meegemaakt
Gaan de mandolines klinken
Tot ze morgenvroeg voldaan naar huis toe gaan

Aangeschoten boerenjongens
Lopen achter alle mooie meiden aan
Eindelijk kan ongedwongen
Feest worden gevierd voor al het werk dat is gedaan

Праздник вина

Они пойдут спать только завтра утром,
У них есть повод для праздника,
Урожай в этот раз не пропал,
Ещё никогда не было такого хорошего года.

Пусть вино льётся рекой,
Передавайте бокалы друг другу,
До самого утра они будут
Неутомимо веселиться.

Потом начнут петь вместе
Обо всём, что пережили,
Зазвучат мандолины,
Пока завтра утром, довольные, не пойдут домой.

Подвыпившие деревенские парни
Ухаживают за всеми красивыми девушками,
Наконец-то можно непринуждённо
Праздновать окончание всей работы.

Старые ссоры забываются,
Они того не стоили,
Жизнь ещё никогда не была так прекрасна,
Ах да, они созданы друг для друга.

Пусть вино льётся рекой,
Передавайте бокалы друг другу,
До самого утра они будут
Неутомимо веселиться.

Потом начнут петь вместе
Обо всём, что пережили,
Зазвучат мандолины,
Пока завтра утром, довольные, не пойдут домой.

Подвыпившие деревенские парни
Ухаживают за всеми красивыми девушками,
Наконец-то можно непринуждённо
Праздновать окончание всей работы.

На мгновение наступает тишина,
Кто-то смахивает слезу,
Когда часы начинают бить,
И бургомистр говорит:

Дорогие жители этой вековой деревни,
Мы так долго делим друг с другом радости и горести,
Я выражаю надежду, что так будет всегда,
Я поднимаю бокал за этот фантастический год.

Снова начинают петь вместе
Обо всём, что пережили,
Зазвучат мандолины,
Пока завтра утром, довольные, не пойдут домой.

Подвыпившие деревенские парни
Ухаживают за всеми красивыми девушками,
Наконец-то можно непринуждённо
Праздновать окончание всей работы.