Текст и перевод песни Willy Alberti - De Buurt

De Buurt

De buurt waar ik als jongen speelde
Waar ik in de kleine straatjes vocht
Waar ik lief en leed in armoe deelde
En voor een cent een duimdrop kocht
De zondagsschool was voor de zondag
En 's maandags opgewarmde kliek
Een wijk die in het hart der stad lag
Vlak achter een azijnfabriek

Refr.:
Die buurt ben ik gaan zoeken
Die buurt bestaat niet meer
Alleen nog maar in boeken
En foto's van weleer
Die buurt is verdwenen
Die buurt heeft afgedaan
De buurt waar mijn ouderlijk huis heeft gestaan
Het is mijn buurt niet meer
Het is voorbij
Alleen een brok sentiment
Is die buurt voor mij

Mijn buurt zo mag ik het wel noemen
Met tantes omes bij de vleet
Ik kan mezelf erover roemen
Dat ik nog alle namen weet
Waar zijn die mensen toch gebleven
Ze konden niet uit elkaar
Die buurt dat was een hele leven
Soms wil je het vergeten maar

Refr.

Veroordeeld zonder kans op gratie
Niet passend in de maatschappij
Wat weet de nieuwe generatie
Nog over deze buurt van mij
Ik kan er dagen over praten
Het wordt een eindeloos verhaal
We zullen het er maar bij laten
Want wie verstaat nog onze taal

Die buurt ben ik gaan zoeken
Die buurt bestaat niet meer
Alleen nog maar in boeken
En foto's van weleer
Die buurt is verdwenen
Die buurt heeft afgedaan
De buurt waar mijn ouderlijk huis heeft gestaan
Het is mijn buurt niet meer
Het is voorbij
Alleen een brok sentiment
Een droom is die buurt van mij

The Neighborhood

The neighborhood where I played as a boy
Where I fought in the small streets
Where I shared love and suffering in poverty
And bought a thumb drop for a penny
Sunday school was for Sunday
And 's Mondays warmed-up leftovers
A neighborhood that was in the heart of the city
Right behind a vinegar factory

Ref.:
I went looking for that neighborhood
That neighborhood no longer exists
Only in books anymore
And photos of yesteryear
That neighborhood is gone
That neighborhood is gone
The neighborhood where my parents' house stood
It's not my neighborhood anymore
It's over
Just a piece of sentiment
That neighborhood for me

My neighborhood I can call it that
With aunts and uncles galore
I can boast about it
That I still know all the names
Where did those people go
They couldn't be separated
That neighborhood was a whole life
Sometimes you want to forget it but

Ref.

Condemned without a chance of pardon
Not fitting into society
What does the new generation know
About this neighborhood of mine
I can talk about it for days
It becomes an endless story
We'll just leave it at that
Because who understands our language anymore

I went looking for that neighborhood
That neighborhood no longer exists
Only in books anymore
And photos of yesteryear
That neighborhood is gone
That neighborhood is gone
The neighborhood where my parents' house stood
It's not my neighborhood anymore
It's over
Just a piece of sentiment
That neighborhood of mine is a dream