Текст и перевод песни Willy Alberti - M'n Eerste

M'n Eerste

Toen ik een jongen was van amper achttien jaar
Was ik natuurlijk altijd voor een pretje klaar
En spreekt vanzelf, ik ging
Ook naar de zangvereniging
Want daar was je heel gezellig bij elkaar
En ik zong daar met het meeste vuur tenor
Of laat ik liever zeggen, daarvoor ging het door
Maar de hoofdzaak was dat niet
Want zelfs onder het schoonste lied
Keek ik altijd naar een meisje uit het koor
En ik kwam toen in haar gunst
Als een broeder in de kunst
Maar toen mijn stem het niet meer dee
Kreeg ik heel gauw mijn congé

Toch denk ik altijd nog met liefde aan m'n eerste
M'n eerste meisje van de zangvereniging
M'n allerliefste klein sopraantje
Waarmee ik wandelde in 't laantje
Maar die niet meer aan me denkt
Nu ik niet meer zing

Toen m'n stem versleten was en ik niet meer zong
En een andere zanger me uit haar gunst verdrong
Moest ik aan mijn smart gewennen
Leerde andere meisjes kennen
Naar wiens gunst ik met vernieuwde woede dong
Maar hoe mooi, hoe lief ze soms ook zijn geweest
Een herinnering zweefde altijd voor m'n geest
En ik hoorde in m'n oor
Het sopraantje uit 't koor
Dat m'n eerste grote liefde is geweest
Als ik een avontuurtje had
En een meisje hield omvat
Als ik blikte in haar oog
En mijn ziel ten hemel vloog

Toch dacht ik toch nog telkens even aan m'n eerste
M'n eerste meisje van de zangvereniging
M'n allerliefste klein sopraantje
Waar ik mee wandelde in 't laantje
Maar die niet meer aan me denkt
Nu ik niet meer zing

Als ik straks nu toch nog met een ander trouw
En dan deftig ondertrouwreceptie hou
Met zwarte jas en lang en kort
Ooms en tantes, witte port
Zie ik toch met lichte weemoed naar m'n vrouw
Als ik in de kerk dan voor het altaar sta
En gearmd de lange loper over ga
En de mensen kijken uit
Naar de bruidegom en de bruid
En de vrienden en vriendinnen zien ons na
En ze zingen ongezien
Bruidkoor uit de Lohengrin
En ik sta daar en ik hoor
De sopranen van het koor

Dan denk ik toch nog wel eens even aan m'n eerste
M'n eerste meisje van de zangvereniging
M'n allerliefste klein sopraantje
Waarmee ik wandelde in 't maantje
Maar die niet meer aan me denkt
Nu ik niet meer zing

My First

When I was a boy of just eighteen years old
I was of course always ready for some fun
And needless to say, I went
To the singing club
Because that's where you were most cozy with each other
And I sang there with the most fire tenor
Or should I say rather, it went through for that
But the main thing was not that
Because even under the most beautiful song
I always looked at a girl from the choir
And I then came into her favor
As a brother in art
But when my voice didn't do it anymore
I quickly got my leave

Still I always think of my first with love
My first girl from the singing club
My dearest little soprano
With whom I walked in the lane
But who no longer thinks of me
Now that I no longer sing

When my voice had worn out and I no longer sang
And another singer ousted me from her favor
I had to get used to my sorrow
I got to know other girls
Whose favor I courted with renewed fury
But however beautiful, however sweet they sometimes were
A memory always hovered before my mind
And I heard in my ear
The soprano from the choir
Who has been my first great love
When I had an adventure
And hugged a girl
When I looked into her eyes
And my soul flew to heaven

Yet I still thought of my first every now and then
My first girl from the singing club
My dearest little soprano
Where I walked with in the lane
But who no longer thinks of me
Now that I no longer sing

When I now marry another
And then give a proper engagement party
With a black coat and long and short
Uncles and aunts, white port
I still look with slight melancholy at my wife
When then before the altar in the church I stand
And cross the long runner arm in arm
And the people look out
At the groom and the bride
And our friends and girlfriends see us off
And they sing unseen
Bridal chorus from Lohengrin
And I stand there and I hear
The sopranos of the choir

Then I think once more of my first
My first girl from the singing club
My dearest little soprano
With whom I walked in the moon
But who no longer thinks of me
Now that I no longer sing