Текст и перевод песни Wojciech Młynarski - Bynajmniej

Bynajmniej

Trudno nie wspomnieć w opowiadaniu
Choćby najbardziej pobieżnym
Że się spotkali pan ten i pani
W pociągu dalekobieżnym
Ona na pozór duży intelekt
On może trochę mniej
Ona z tych, co to pragną zbyt wiele
On szeptał jej

Za kim to, choć go wcześniej nie znałem
Przez ciasny peron się przepychałem?
Za Panią, bynajmniej za Panią...
Przez kogo płonę i zbaczam z trasy
Czyniąc dopłatę do pierwszej klasy?
Przez Panią, bynajmniej przez Panią
Byłem jak wagon na ślepym torze
Pani zaś cichą stać mi się może
Przystanią, bynajmniej, przystanią...
Mówię, jak czuję, mówię, jak muszę
Gdzie Pani każe, tam z chęcią ruszę
Za Panią, bynajmniej za Panią

Ta pani tego pana niszczyła
Przez cztery stacje co najmniej
Zwłaszcza złośliwie zaś wyszydziła
Użycie słowa "bynajmniej"
A on, on w końcu nie był zbyt tępy
Cokolwiek przygasł, to fakt
Ale ogromne zrobił postępy
Mówiąc jej tak

Człowiek czasami serce otworzy
Kto go zrozumie? Kto mu pomoże?
Nie pani, bynajmniej nie pani...
I kto, nie patrząc na tę zdania składnię
Dojrzy, co człowiek ma w sercu na dnie?
Nie pani, bynajmniej nie pani...
Dla pani, proszę pani, wszystko jest proste
Myśli są trzeźwe, słowa są ostre
I ranią, cholernie mnie ranią!
I wiem, że jeśli szczęście dogonię
W cichej przystani się kiedyś schronię
To nie z panią, bynajmniej nie z panią

Trudno nie wspomnieć w opowiadaniu
Które jest prawie skończone
Że gdy rozstali się ten pan z panią
Szedłem za nimi peronem
I wtedy tego, co się zatliło
I uleciało gdzieś w dal
Przez małą chwilę mi się zrobiło
Bynajmniej żal...

Bynajmniej żal...
Bynajmniej żal...
Żal

By no means

It's hard not to mention in a story
Even the most cursory
That they met this gentleman and lady
On a long-distance train
She, on the surface, a great intellect
He, perhaps a little less
She, the type who desires too much
He whispered to her

Who was it for whom, though I didn't know him before
I pushed through the narrow platform?
For you, ma'am, by no means for you...
Because of whom do I burn and stray from my path
Paying a surcharge for first class?
For you, ma'am, by no means for you
I was like a train on a dead-end track
You, ma'am, might become a quiet stop for me
A haven, by no means, a haven...
I speak as I feel, I speak as I must
Wherever you tell me to go, I will gladly go
For you, ma'am, by no means for you

This lady destroyed this gentleman
For at least four stops
In particular, she maliciously mocked
His use of the word "by no means"
And he, well, he wasn't too dull
He faded a little, that's a fact
But he made tremendous progress
Speaking to her like this

Sometimes a man opens his heart
Who will understand him? Who will help him?
Not you, ma'am, by no means you...
And who, without looking at the construction of this sentence
Will see what a man has in his heart?
Not you, ma'am, by no means you...
For you, ma'am, everything is simple
Your thoughts are sober, your words are sharp
And they hurt, they hurt me so much!
And I know that if I find happiness
I will take refuge in a quiet haven one day
It will not be with you, ma'am, by no means with you

It's hard not to mention in a story
Which is almost finished
That when this gentleman and lady parted ways
I walked behind them along the platform
And then that which had flickered
And flown away somewhere far
For a brief moment I felt
By no means regret...

By no means regret...
By no means regret...
Regret