Текст и перевод песни Wojciech Młynarski - Polska miłość

Polska miłość

Nie umie błądzić gdzieś we mgle
Z obłoków tu nie spadła, nie
Na pięknych słowach nie zna się
Polska miłość
Zlecone prace musi brać
Nocą koszule twoje prać
Rano po bułki w sklepie stać
Polska miłość

Potem jest senna w środku dnia
Na imię zaś czasami ma
Tak właśnie jak dziewczyna ta...
Jak jej było?
Nie umie się rozczulać zbyt
Gra czasem w towarzyski flirt
Czasem do wojska pisze list
Polska miłość...

Bywa, że kuchennymi schodami
Z dzieckiem ucieknie do mamy
Znienawidzi, na śmierć się pokłóci
Z pazurami do oczu się rzuci
Czasem straci ostatnią nadzieję
Fotografie twą podrze i sklei
Będzie włóczyć się po adwokatach
Czyjeś wiersze odnajdzie po latach...

Czasem podbite oko ma
Na pamięć kodeks prawny zna
Przez życie się łokciami pcha
Polska miłość
Na delegację jeździ het
Potem się nie rozlicza z diet
By zaoszczędzić kilka zet
Polska miłość

Lecz czasem nie zna słowa "dość"
Szczęściem zachłyśnie się na złość
I wciąż wspominasz coś... To coś
Co w niej było

Umie przebaczać, umie drwić
Pod płotem spać, na wiarę żyć
Na dworcu piwo z tobą pić
Polska miłość

Tylko czemu, gdy jest właśnie taka
To w piosenkach swych wciąż musi płakać
A gdy patrzą – źle gra wielką damę
A gdy mówi o sobie - to kłamie
Czemu twierdzi, że ciągle ma czas
Sprawdza raz, drugi raz, trzeci raz
Co by prawdę jej mówić szkodziło?
Ech, ta miłość - polska miłość

Poland's Sweet Love

She can't get lost in the fog
She didn't fall from the clouds, you know
She steers clear of pretty words
Poland's Sweet Love
Bound to do her thankless tasks
Washing your shirts through the night
Standing in line for bread in the morning
Poland's Sweet Love

By mid-day she's sleepy and dozy
Sometimes they call her
Just like that girl...
What was her name again?
She's not overly sentimental
Sometimes she plays at flirtation
Sometimes she writes a letter to the military
Poland's Sweet Love...

Now and then, down the back stairs of the kitchen
She runs off to her mother with the child
She'll hate you, quarrel to the death
Her claws out to scratch your eyes
Sometimes she loses all hope
Tears up and glues back together a photo of you
She'll be running to lawyers
Years later she'll rediscover someone's poems...

Sometimes she has a black eye
Knows the civil code by heart
She elbows her way through life
Poland's Sweet Love
She goes out of her way for a work trip
Then doesn't declare her expenses
In order to save a few pennies
Poland's Sweet Love

Yet at times she can't say 'enough'
Out of spite she'll drown herself in happiness
And you keep remembering something... That something
That was in her

Forgiveness is within her grasp, as is mockery
To sleep under a fence, and live on trust
To drink beer with you at the station
Poland's Sweet Love

But why, when she is exactly like this
Must she still weep in her songs
And when they're watching her, she feigns the grand lady
And when she speaks about herself, she lies
Why does she insist she has all the time in the world
Checking once, twice, three times
What harm would it do to tell her the truth?
Oh, that love - Poland's Sweet Love