Текст и перевод песни Wojciech Młynarski - Szajba

Szajba

Poprzez życia rwące fale
Człowiek tłucze się jak łajba
Z wierzchu bywa wcale, wcale
Ale w środku taka szajba!

Taki kocioł, takie nerwy
W kotle wrzenie nie przemija
I ta szajba wciąż bez przerwy
Jak pokrywka ci odbija!

Ja to zwłaszcza się oburzam
Szajba skręca moją kibić
Kiedy widzę ludzi, którzy
Jak to mówią "chcą się wybić"
Kiedy zauważam to
Cały chodzę, o!

Jeszcze w szkole, gdy oświaty
Nakładano mi kaganiec
Był kolega francowaty
Ancymonek, zaprzedaniec!

Cała klasa ma normalnie
Czoła myślą nieskażone
A ten się do wiedzy garnie
Lekcje zawsze ma zrobione!

Przy tym cwaniak, jakich mało
Tu da ściągnąć, tam podpowie
Jedno, co nas pocieszało
Że miał trochę słabe zdrowie
Ja wyrosłem, że ho, ho
A on krzywy, o!

Potem raz, pamiętam, w wojsku
Jest komenda: "pluton śpiewa"
Wszyscy więc na nutę swojską
Fałszujemy tak, jak trzeba

A tu jeden się wyrywa
Małorolny spod Morąga
Twarz jaśnieje mu szczęśliwa
I wyciąga, i wyciąga

Noc na warcie stoi cicha
Księżyc mgiełką się zasnuwa
Małorolny ledwo dycha
Jednak niezła rzecz, kocówa
Z tego strachu, co za los
Tracą ludzie głos

Raz mi pot zalewał oczy
Bo spędzałem lato w mieście
Gdzie normalnie nas zaskoczył
Upał stopni ze czterdzieści

Aż tu widzę napis "Lody"
Taki napis, niech ja skonam
I maszyna wprost z Zachodu
I kolejka tak skręcona!

Przy maszynie mama z zięciem
Za wspólnika mają teścia
I za każdym pociągnięciem
Trzy dwadzieścia! Trzy dwadzieścia!
Jem te lody, niezłe są
Ale cały o!

Ludzie lody z mina tępą
Wtranżalają, co się zmieści
A tu teść podwaja tempo
Sześć czterdzieści! Sześć czterdzieści!
Sześć czterdzieści! Sześć czterdzieści!

A mnie szajba uporczywa
W głowie szumi, w dołku gniecie
Aż błysnęła myśl szczęśliwa
Są gronkowce na tym świecie!

I oczyma wyobraźni
Bo na szczęście jej nie tracę
Widzę wszystkich na zakaźnym
A tych prywaciarzy w pace!
Żeby taką rozkosz czuć
Warto dać się struć!

Dodam jeszcze fakt istotny
Że z tą szajbą, że z tą zadrą
Nie pałętam się samotny
My tworzymy zwarte kadry!

Wspólna szajba nas jednoczy
Wspólny cel niezmiennie świeci
I niech tylko ktoś wyskoczy
My go zaraz sami wiecie

Czasem dłużej ktoś wypłynie
Trudno odpaść go, heroda
Lecz przy dobrej woli krzynie
Zawsze znajdzie się metoda!
Błagam was, nie krzyczcie "bis!"
Bo mnie zgnoją tyż!

Сорванец

По бурлящим волнам жизни,
Человек плывет, как лодка,
С виду вроде все нормально,
Но внутри – какой-то бес!

Такой котел, такие нервы,
В котле кипение не стихает,
И этот бес все время, милая,
Как крышка, у меня отлетает!

Я особенно негодую,
Бес этот меня корежит,
Когда вижу я людей, которые,
Как говорится, "хотят выбиться".
Когда я замечаю это,
Я весь хожу, о!

Еще в школе, когда знания
В меня впихивали насильно,
Был один франт пижонский,
Выскочка, подлиза продажный!

Весь класс, как обычно, дорогая,
С чистыми, наивными лбами,
А этот к знаниям стремится,
Уроки всегда сделаны!

При этом хитрый, каких мало,
Тут даст списать, там подскажет,
Одно лишь нас утешало,
Что здоровье у него слабое.
Я вырос, ого-го,
А он кривой, о!

Потом раз, помню, в армии,
Команда: "взвод, пой!",
Все на мотив народный,
Фальшивим, как положено.

А тут один вырывается,
Бедняк из-под Моронга,
Лицо у него сияет,
И тянет, и тянет ноту.

Ночь на посту стоит тихая,
Луна в тумане скрывается,
Бедняк еле дышит,
Но песня неплохая, признаться.
От этого страха, вот беда,
Люди теряют голос иногда.

Раз меня пот заливал,
Потому что лето проводил в городе,
Где нас неожиданно застал
Зной градусов в сорок.

И вдруг вижу надпись "Мороженое",
Такая надпись, я чуть не умер,
И машина прямо с Запада,
И очередь такая длинная!

У машины мама с зятем,
Сообщником у них тесть,
И с каждым движением рычага
Три двадцать! Три двадцать!
Ем мороженое, неплохое,
Но весь я, о!

Люди мороженое с тупым лицом
Уплетают, сколько влезет,
А тут тесть удваивает темп,
Шесть сорок! Шесть сорок!
Шесть сорок! Шесть сорок!

А меня бес упорный
В голове шумит, в груди давит,
Пока не блеснула мысль счастливая:
Есть стафилококки на этом свете!

И глазами воображения,
Ведь, к счастью, его не теряю,
Вижу всех в инфекционке,
А этих торгашей в тюрьме!
Чтобы такую радость ощутить,
Стоит и отравиться!

Добавлю еще факт важный,
Что с этим бесом, с этой занозой,
Не слоняюсь я одинокий,
Мы составляем сплоченные кадры!

Общий бес нас объединяет,
Общая цель неизменно светит,
И пусть только кто-то выскочит,
Мы его сразу, сами знаете…

Иногда кто-то дольше продержится,
Трудно сбросить его, гада,
Но при доброй воле, красавица,
Всегда найдется метод!
Умоляю вас, не кричите "бис!",
А то меня тоже заклюют!