Текст и перевод песни Wolfgang Niedecken - Chippendale-Desch

Chippendale-Desch

Ne Hingerhof, vun wäje "Joldene Zwanzijer"!
Vier Pänz un sie kohm noch dozo
Famillije Foto, Opa im Sonndaachsanzoch
De Grandseigneur sick Johre arbeitslos
En schläächte Zick für Kirche usszomohle
Jet Andres hatte leider nie jeliert
Sie moht en off spät uss der Kneip heimholle
Doch nie hätt sie sich für dä Ahl jeniert

Ne Schoss en'nem Kostüm, de Hohre halvlang
Ne Jung en Landseruniform
Ne Püngel Breefe, jottweißwo uss Rußland
Vun ihm, dä niemieh heim noh Kölle kohm
Un dann ne joode Kääl, wenn och ne ziemlich sture
Ne fließije, nit jraad ene Poet
En Huhzigg zwesche ussjebrannte Muhre:
"Mer muß sinn, dat et ir'ndwie wigger jeht!"

Eva'm Kommunionskleid
Un wie se met'ner Prozession jeht
Un Eva met'nem Kinderwaare
Em sechste Johr nohm Kreech

Postkaate vun der Riviera
Un Eva zwei, drei Kilo schwerer
Hinger der Thek en ihrem Laade
Un ahn 'nem Chippendale Desch

Dat he muß ir'ndwo em Tessin sinn
Un dat he woor bestemmp em Westerwald
Dä Klein, dä domohls brav ahn ihrer Hand jing
Ess mittlerweile zehnmohl esu alt
Se hätt ihm, wo se kunnt, de Stang jehahle
Ejal, wie affjedrieht, se stund zo ihm
Se hätt ahn ihn jegläuv, leet ihn nie falle:
"Loht en en Rauh, dä Jung, dä bruch kein Ling."

Eva'm Fasteloovend
Un en'nem Liejestohl wie schloofend
Un he duutchic em Persianer
Un brungjebrannt em Ohvendleech

Eva em Kiddel op der Eckbank
Un stolz vüür ihrem eezte Kühlschrank
Dä Klein om Sofa met dä Jittar
Hinger 'nem Chippendale Desch

Verwitwet woor se zwanzich Johr lang
Se woor nit allzo off ahn singem Jraav
Zom Traure woor et Eva halt nit jeboore
Dofür hätt et - em Ähnz - zo jähn jelaach
"Woröm och?" saat et, "irjendwann muß Schluß sinn
Om Friedhoff lieje mer noch lang jenooch."
Rääsch hattste Eva, un wenn ich dat Leed sing
Hoff ich, ihr hührt do bovve ir'ndwo zo:

Du'n dä Ääzezäller
Un dä versoffne Kirchemöhler
Dä Romeo, dä em Schnie krepiert ess
Die Kääls verdraare sich villeich

"Kaum Minsche sinn su wie se schinge"
Saatste un mer möht jönne künne
Schon nett dat du en mir vererv häss
Wie Opa's Häng un dieh Jeseech

Ich weed mich ahn dat Deil jewönne
Un mich vun jetz ahn öm en kömmre
Öm dinge stolze, staatse, schöne
Monströse Chippendale Desch

Chippendale-Desch

Ne Hingerhof, vun wäje "Joldene Zwanzijer"!
Vier Pänz un sie kohm noch dozo
Famillije Foto, Opa im Sonndaachsanzoch
De Grandseigneur sick Johre arbeitslos
En schläächte Zick für Kirche usszomohle
Jet Andres hatte leider nie jeliert
Sie moht en off spät uss der Kneip heimholle
Doch nie hätt sie sich für dä Ahl jeniert

Ne Schoss en'nem Kostüm, de Hohre halvlang
Ne Jung en Landseruniform
Ne Püngel Breefe, jottweißwo uss Rußland
Vun ihm, dä niemieh heim noh Kölle kohm
Un dann ne joode Kääl, wenn och ne ziemlich sture
Ne fließije, nit jraad ene Poet
En Huhzigg zwesche ussjebrannte Muhre:
"Mer muß sinn, dat et ir'ndwie wigger jeht!"

Eva'm Kommunionskleid
Un wie se met'ner Prozession jeht
Un Eva met'nem Kinderwaare
Em sechste Johr nohm Kreech

Postkaate vun der Riviera
Un Eva zwei, drei Kilo schwerer
Hinger der Thek en ihrem Laade
Un ahn 'nem Chippendale Desch

Dat he muß ir'ndwo em Tessin sinn
Un dat he woor bestemmp em Westerwald
Dä Klein, dä domohls brav ahn ihrer Hand jing
Ess mittlerweile zehnmohl esu alt
Se hätt ihm, wo se kunnt, de Stang jehahle
Ejal, wie affjedrieht, se stund zo ihm
Se hätt ahn ihn jegläuv, leet ihn nie falle:
"Loht en en Rauh, dä Jung, dä bruch kein Ling."

Eva'm Fasteloovend
Un en'nem Liejestohl wie schloofend
Un he duutchic em Persianer
Un brungjebrannt em Ohvendleech

Eva em Kiddel op der Eckbank
Un stolz vüür ihrem eezte Kühlschrank
Dä Klein om Sofa met dä Jittar
Hinger 'nem Chippendale Desch

Verwitwet woor se zwanzich Johr lang
Se woor nit allzo off ahn singem Jraav
Zom Traure woor et Eva halt nit jeboore
Dofür hätt et - em Ähnz - zo jähn jelaach
"Woröm och?" saat et, "irjendwann muß Schluß sinn
Om Friedhoff lieje mer noch lang jenooch."
Rääsch hattste Eva, un wenn ich dat Leed sing
Hoff ich, ihr hührt do bovve ir'ndwo zo:

Du'n dä Ääzezäller
Un dä versoffne Kirchemöhler
Dä Romeo, dä em Schnie krepiert ess
Die Kääls verdraare sich villeich

"Kaum Minsche sinn su wie se schinge"
Saatste un mer möht jönne künne
Schon nett dat du en mir vererv häss
Wie Opa's Häng un dieh Jeseech

Ich weed mich ahn dat Deil jewönne
Un mich vun jetz ahn öm en kömmre
Öm dinge stolze, staatse, schöne
Monströse Chippendale Desch