Текст и перевод песни Yusuf Burak - Hatırla

Hatırla

Elimden aldığın mutluluğu bian önce getir bana
Çünkü biliyorsun vedalar hep zor gelir bana
Ben yangınlardayken hayat neden serin sana
Affetme dostum çünkü arar seni düşen dara

Yoksun yanımda ve duman dolu ciğerlerim
Beni hatırlatır mı hiç ambulansın sirenleri?
Hatırla ne yaşasan da yıkılma diren dedin
Artık önemi kalmadı bu yüzden mi direnmedim?

Suçlama sakın beni sevgim hala çok derinde
Hatıranla doluyken yabancı ettin evimde
Enkazıma herkes güldü bari sen sevinme
Beraber ağlamıştık parkın en ücra yerinde

Koyma beni el yerine seni sevgiyle sarmazlar
Tek seferlik kullanıp dönüp yüzüne bakmazlar
Sen olsan yanımda şuan dolmazdı bu bardaklar
Yarınlara gülemiyorum dönüp geçmişe bakmaktan

Depresanlara sarılıyorum sana sarılmak varken
Neden diye sormuştum gözlerine bakarken
Hatırla, dur gitme dedim vakit daha erken
Gözyaşlarımı göremezdin arkana bakmadan giderken

Nefretle bakışların var ve bilmem sebep nedir
Bunun acısını kimse değil yalnız seven bilir
Üzülmüyorum artık çünkü kapım açık gelen gelir
Tek bi mermi görmedim de sol tarafımı delen nedir?

Acıdan bahsetme sevdiğini onunla görmediysen
Ölmekten beter olup hala yaşayıp ölmediysen
Peki benim suçum ne sevmediğini görmediysem
Sana değil anılara saygım vardır sövmediysem

Soruyorum neden hep terkedilip kalan biziz?
Bir zamanlar en yakınımdın şimdi siziz biziz
Neyse uzatmıcam yolun açık olsun yaram gibi
Yeter artık siktir edin herşeyi yanan biziz

Remember

Bring back the happiness you took from me, as soon as possible.
Because you know, goodbyes are always hard for me.
While I'm in flames, why is life so cool for you?
Forgive me, my friend, because the one who's in trouble calls for you.

You're not by my side, and my lungs are full of smoke.
Do the sirens of the ambulance ever remind you of me?
Remember, no matter what you experience, don't give up, be strong, you said.
It doesn't matter anymore, is that why I didn't resist?

Don't blame me, my love is still very deep.
You made me a stranger in my own home, filled with memories of you.
Everyone laughed at my ruins, at least don't you rejoice.
We cried together in the most remote corner of the park.

Don't replace me, they won't embrace you with love.
They'll use you once and never look back.
If you were here with me now, these glasses wouldn't be empty.
I can't smile at tomorrow because I keep looking back at the past.

I cling to antidepressants, when I could hug you.
I asked why, looking into your eyes.
Remember, stay, don't go, I said, it's too early.
You couldn't see my tears as you walked away without looking back.

Your gaze is filled with hatred, and I don't know the reason.
Only the one who loves knows the pain of this.
I don't grieve anymore, because my door is open, whoever comes.
I haven't seen a single bullet, so what pierced my left side?

Don't talk about pain if you haven't seen your loved one with another.
If you've been worse than death and still live, but haven't died.
So what's my fault if I haven't seen that you don't love me?
I have respect for memories, not for you, if I haven't cursed you.

I ask why, we are always the ones who are abandoned?
Once you were my closest, now it's us, us, us.
Well, I won't prolong it, may your path be open, like my wound.
Enough, screw everything, we are the ones who are burning.