Текст и перевод песни Yusuf Hayaloğlu - Biz Üç Kişiydik

Biz Üç Kişiydik

Biz üç kişiydik
Bedirhan, Nazlıcan ve ben
Üç ağız, üç yürek, üç yeminli fişek
Adımız bela diye yazılmıştı dağlara, taşlara
Boynumuzda ağır vebal
Koynumuzda çapraz tüfek
El tetikte, kulak kirişte
Ve sırtımız toprağa emanet
Baldıran acısıyla ovarak üşüyen ellerimizi
Yıldız yorgan altında birbirimize sarılırdık
Deniz çok uzaktaydı
Ve dokunuyordu yalnızlık
Gece, ırmak boylarında uzak çakal sesleri
Yüzümüze, ekmeğimize, türkümüze çarpar geçerdi
Göğsüne kekik sürerdi Nazlıcan
Tüterdi buram buram
Gizlice ona bakardık, yüreğimiz göçerdi
Belki bir çoban kavalında yitirdik Nazlıcan'ı
Ateş böcekleriyle bir oldu
Kırpışarak tükendi
Bir narin kelebek ölüsü bırakıp tam ortamıza
Kurşun gibi, mayın gibi tutuşarak tükendi
Oy, Nazlıcan, vahşi bayırların maralı
Oy, Nazlıcan, saçları fırtınayla taralı
Sen de böyle gider miydin yıldızlar ülkesine?
Oy, Nazlıcan oy, can evinden yaralı
Serin yayla çiçeği, oy Nazlıcan
Deli dolu heyecan, oy Nazlıcan
Deli dolu heyecan, oy Nazlıcan
Göğsümde bir sevda kelebeği
Ölüme sunduğum can, oy Nazlıcan
Ölüme sunduğum can, oy Nazlıcan
Artık, yenilmiş ordular kadar
Eziktik, sahipsizdik
Geçip gittik, parka ve yürek paramparça
Gerisi ölüm duygusu
Gerisi sağır sessizlik
Geçip gittik, Nazlıcan boşluğu aramızda
Bedirhan'ı bir gedikte sırtından vurdular
Yarıp çıkmışken nice büyük ablukaları
Omuzdan kayan bir tüfek gibi usulca
Titredi ve iki yana düştü kolları
Ölüm bir ısırgan otu gibi sarmıştı her yanını
Devrilmiş bir ağaçtı, ay ışığında gövdesi
Uzanıp, bir damla yaş ile dokundum kirpiklerine
Göğsümü çatlatırken nabzının tükenmiş sesi
Sanki bir şakaydı bu, birazdan uyanacaktı
Birazdan ateşi karıştırıp, bir cıgara saracaktı
Oysa ölüm, sadık kalmıştı randevusuna, ah
O da Nazlıcan gibi
Bir daha olmayacaktı
Hey Bedirhan, katran gecelerin heyulası
Hey Bedirhan, kancık pusuların belası
Sen de böyle bitecek adam mıydın, konuşsana
Hey Bedirhan hey, mezarı kartal yuvası
Mor dağların kaçağı, hey Bedirhan
Mavi gözleri şahan, hey Bedirhan
Mavi gözleri şahan, hey Bedirhan
Zulamda bir suskun gece bıçağı
Beyaz gömleğimde kan, hey Bedirhan
Beyaz gömleğimde kan, hey Bedirhan
Biz üç kişiydik, üç intihar çiçeği
Bedirhan, Nazlıcan ve ben, Suphi

We Were Three

We were three,
Bedirhan, Nazlıcan, and I,
Three voices, three hearts, three sworn flames,
Our name, trouble, etched onto mountains and stones,
A heavy burden on our shoulders,
Crossed rifles in our arms,
Fingers on triggers, ears alert,
And our backs entrusted to the earth.
Rubbing our freezing hands with hemlock's bitterness,
We huddled together under a blanket of stars.
The sea was far away,
And loneliness touched us.
At night, the distant cries of jackals along the rivers
Would strike our faces, our bread, our songs, and pass by.
Nazlıcan would rub thyme on her chest,
It would smoke fragrantly,
We'd steal glances at her, our hearts would melt.
Perhaps we lost Nazlıcan in a shepherd's flute,
She became one with the fireflies,
Blinking, she faded away.
Leaving a delicate butterfly corpse right in our midst,
Like a bullet, like a landmine, she burned and vanished.
Oh, Nazlıcan, deer of the wild hills,
Oh, Nazlıcan, with hair combed by the storm,
Would you leave like this too, to the land of stars?
Oh, Nazlıcan, oh, wounded from your soul's home,
Cool highland flower, oh Nazlıcan,
Wild and passionate excitement, oh Nazlıcan,
Wild and passionate excitement, oh Nazlıcan,
A love butterfly in my chest,
Life I offered to death, oh Nazlıcan,
Life I offered to death, oh Nazlıcan.
Now, like defeated armies,
We were broken, abandoned,
We passed by, shattered, hearts in pieces,
The rest is the feeling of death,
The rest is deafening silence,
We passed by, the void of Nazlıcan between us.
They shot Bedirhan in the back, in a trench,
As he was breaking through countless blockades,
Like a rifle slipping from a shoulder, gently,
He trembled, and his arms fell to either side.
Death had enveloped him like a nettle,
He was a fallen tree, his body in the moonlight.
Reaching out, I touched his eyelashes with a single teardrop,
The fading sound of his pulse cracking my chest,
It was as if this was a joke, he would wake up soon,
He would stir the fire and roll a cigarette soon,
But death had stayed true to its appointment, ah,
He too, like Nazlıcan,
Would never be again.
Hey Bedirhan, specter of tar nights,
Hey Bedirhan, scourge of treacherous ambushes,
Were you a man meant to end like this, speak to me,
Hey Bedirhan, hey, with a grave like an eagle's nest,
Fugitive of the purple mountains, hey Bedirhan,
With magnificent blue eyes, hey Bedirhan,
With magnificent blue eyes, hey Bedirhan,
A silent night knife in my stash,
Blood on my white shirt, hey Bedirhan,
Blood on my white shirt, hey Bedirhan.
We were three, three suicide flowers,
Bedirhan, Nazlıcan, and I, Suphi.