Текст и перевод песни Zbigniew Preisner - Milosc od pierwszego wejrzenia (Love at first sight)

Milosc od pierwszego wejrzenia (Love at first sight)

Oboje są przekonani
Że połączyło ich uczucie nagłe
Piękna jest taka pewność
Ale niepewność piękniejsza

Sądzą, ze skoro nie znali się wcześniej
Nic miedzy nimi nigdy się nie działo
A co na to ulice
Schody
Korytarze
Na których mogli się od dawna mijać

Chciałbym ich zapytać
Czy nie pamiętają
Może w drzwiach obrotowych
Kiedyś twarzą w twarz
Jakieś "przepraszam" w ścisku
Głos, pomyłka w słuchawce
Ale znam ich odpowiedź
Nie, nie pamiętają

Każdy przecież początek
To tylko ciąg dalszy
To tylko ciąg dalszy

Od dłuższego już czasu
Bawił się nimi przypadek
Jeszcze nie całkiem gotów
Zamienić się dla nich w los
Zbliżał ich i oddalał
Zabiegał im drogę
I tłumiąc chichot
Odskakiwał w bok
Były znaki, sygnały
Cóż z tego, że nieczytelne
Może 3 lata temu
Albo w zeszły wtorek
Pewien listek przyfrunął z ramienia na ramię
Było coś zgubionego
Coś podniesionego
Kto wie
Czy już nie piłka w zaroślach dzieciństwa

Każdy przecież początek
To tylko ciąg dalszy
A księga zdarzeń zawsze otwarta...

Były klamki i dzwonki, na których zawczasu dotyk kładł się na dotyk
Walizki obok siebie w przechowalni
Był może pewnej nocy jednakowy sen
Natychmiast po zbudzeniu, zamazany

Każdy przecież początek
To tylko ciąg dalszy
A księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie

Każdy przecież początek
To tylko ciąg dalszy
A księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie

Każdy przecież początek
To tylko ciąg dalszy
A księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie

Każdy przecież, bo każdy przecież, bo każdy przecież początek
To tylko ciąg dalszy
A księga zdarzeń zawsze otwarta...

Milosc od pierwszego wejrzenia (Love at first sight)

We both are convinced
That a sudden feeling has united us
Such certainty is beautiful
But uncertainty is more beautiful

We think that since we didn't know each other before
Nothing ever happened between us
And what do the streets say
The stairs
The corridors
On which we could have been passing each other for a long time

I would like to ask them
If they don't remember
Maybe in the revolving doors
Once face to face
Some "excuse me" in the crush
A voice, a mistake on the phone
But I know their answer
No, they don't remember

Every beginning
Is only a continuation
It is only a continuation

For quite some time now
Chance has been playing with them
Still not quite ready
To turn into fate for them
Approaching and distancing them
Blocking their way
And stifling a giggle
Bouncing aside
There were signs, signals
What does it matter that they were unreadable
Maybe 3 years ago
Or last Tuesday
A certain leaf flew from your shoulder to mine
Something was lost
Something was picked up
Who knows
Perhaps a ball in the bushes of our childhood

Every beginning
Is only a continuation
And the book of events is always open...

There were handles and bells on which a touch had been placed on a touch in advance
Suitcases next to each other in the luggage storage
Perhaps there was the same dream one night
Immediately after waking up, blurred

Every beginning
Is only a continuation
And the book of events is always half open

Every beginning
Is only a continuation
And the book of events is always half open

Every beginning
Is only a continuation
And the book of events is always half open

Every beginning, for every beginning, for every beginning
Is only a continuation
And the book of events is always open...