Lubię Wracać Tam Gdzie Byłem - Zbigniew Wodecki перевод на немецкий

Lubię Wracać Tam Gdzie Byłem

Co dzień nas gna
W nowe strony zadyszany czas.
Sto dat, sto spraw
Wciąga nas, gna nas.

I moje dni
Wszechobecny pośpiech, czasu znak
Naznaczy mi,
Może przez to tak lubię:

Lubię wracać tam, gdzie byłem już
Pod ten balkon pełen pnących róż,
Na uliczki te znajome tak.
Do znajomych drzwi
Pukać myśląc, czy,
Czy nie stanie w nich czasami
Ta dziewczyna z warkoczami.

Lubię wracać w strony, które znam,
Po wspomnienia zostawione tam,
By się przejrzeć w nich, odnaleźć w nich
Choćby nikły cień, pierwszych serca drżeń,
Kilka nut i kilka wierszy z czasów,
Gdy kochałaś pierwszy raz.

W samym środku zdyszanego dnia
Oglądasz się tak jak ja, jak ja.
Oglądasz się
Tam, gdzie miłość zostawiłaś, swą
Ty jedna mnie umiesz pojąć, bo lubisz:

Lubisz wracać tam gdzie byłaś już
Pod ten balkon pełen pnących róż,
Na uliczki te znajome tak.
Do znajomych drzwi
Pukać myśląc, czy,
Czy nie stanie w nich czasami
Tamten chłopak ze skrzypcami.

Lubisz wracać w strony, które znasz,
Do mej twarzy zbliżyć twoją twarz,
By się przejrzeć w niej,
Odnaleźć w niej
Choćby nikły cień, pierwszych serca drżeń
Kilka nut i kilka wierszy z czasów,
Gdy kochałaś pierwszy raz.

Ich mag es, dorthin zurückzukehren, wo ich war

Jeden Tag treibt uns
In neue Richtungen, die gehetzte Zeit.
Hundert Daten, hundert Sachen
Ziehen uns, treiben uns.

Und meine Tage
Allgegenwärtige Eile, das Zeichen der Zeit
Prägt mir ein,
Vielleicht liebe ich deshalb:

Ich mag es, dorthin zurückzukehren, wo ich schon war
Zu diesem Balkon voller kletternder Rosen,
In diese so vertrauten Gassen.
An bekannte Türen
Mit dem Gedanken anzuklopfen, ob,
Ob da nicht manchmal steht
Dieses Mädchen mit den Zöpfen.

Ich mag es, in Gegenden zurückzukehren, die ich kenne,
Zu den dort hinterlassenen Erinnerungen,
Um mich in ihnen zu spiegeln, in ihnen
Zumindest einen schwachen Schein zu finden, der ersten Herzschläge,
Ein paar Noten und ein paar Verse aus den Zeiten,
Als du das erste Mal liebtest.

Mitten im gehetzten Tag
Blickst du zurück, wie ich, wie ich.
Blickst du zurück
Dorthin, wo du deine Liebe ließest, deine
Nur du verstehst mich, denn du magst:

Du magst es, dorthin zurückzukehren, wo du schon warst
Zu diesem Balkon voller kletternder Rosen,
In diese so vertrauten Gassen.
An bekannte Türen
Mit dem Gedanken anzuklopfen, ob,
Ob da nicht manchmal steht
Jener Junge mit der Geige.

Du magst es, in Gegenden zurückzukehren, die du kennst,
Mein Gesicht deinem anzunähern,
Um dich darin zu spiegeln,
In ihm zu finden
Zumindest einen schwachen Schein, der ersten Herzschläge
Ein paar Noten und ein paar Verse aus den Zeiten,
Als du das erste Mal liebtest.