Текст и перевод песни Zedbazi, Arash Dara - Bozorg

Bozorg

*آرش دارا*
صدام نمیرسید اونوقت که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست بلند میگم همه بشنون
صدام نمیرسید اونوقت که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست بلند میگم همه بشنون
*مهراد هیدن*
سالیانی پیش ، گلی غنچه کرد پاشو کرد تو زمین خودش و از ریشه گنده کرد
سالیانی پیش ، شاخه ای کس نداشت فقط یه اسم مستعار بقیه گذاشتن براش
کنار هم بزرگ نشون دادن عرضشو شاخه تنومندیشو گلم بوی عطرشو
یکی برگشو اونیکی رنگشو تا که آسمون بسته شد طوفانی اومد سمتشون
خار زیاد شد سیاه پوشوند اون پیکرو
گل برازنده رو
گرفت ازون جلوه رو
باد اومد شاخه رو تکون داد اون هیکلو
گرفت ازش هیبتو شل کرد هرچی سفت رو
گرگ اومد کند و رفت ملخ رسید کند و رفت
سیل زد و رفت و هرچی بود و کرد نرم و لخت
گل و آب مه و خاک له با زرد و بر
شاخه رسید سمت راست و گل جدا شد سمت چپ
*مهراد هیدن*
سالیانی بعد ، برحسب اتفاق گذرا بهم خورد نبود فرق و اختلافی
شاخه درختی شده بود و گل سربلند یاد گذشته کردن و خندیدن با هم بلند
آسمون صاف پرنده داشت میخوند که قرار شد ادامه بدن همون راه عادیشونو
رو به جلو رو به افق تو باغچه نه اینبار تو بوستانی بزرگ
*آرش دارا*
صدام نمیرسید اونوقت که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست بلند میگم همه بشنون
صدام نمیرسید اونوقت که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست بلند میگم همه بشنون
*سامان ویلسون*
چه کنیم در این بوستان بزرگ
لازم نیست فقط مخصوص قشر خاصی باشه
جذابیتش برا یه سن و سالی باشه
برا جلب توجه دست رو جای حساسی باشه
کار من نیست من بیشترم
با سلیقه ی هرکس اختلافی داشته باشه
با عقیده های شخصی بخواد شاخ به شاخ شه
پره فحش و حرفایی ناسزایی باشه
کار من نیست من بیشترم
یه چیزی اختراع شه که نه سیاسی و نه احساسی و نه اجتماعی باشه
بدون اینکه اسم هیچ غذایی باشه
باعث شه یه جایی یه اشتهایی وا شه
یه دوایی باشه خوابیده بیدار شه پاشه
هرکسی برا خودش کس خاصی باشه
یه قهرمانی باشه
که تنها هدفش تو زندگی اینه که رکوردش خودش جا به جا شه
با این رشته کلید شاید یه درایی وا شه
هزارتا قصه بی اینکه داستانی باشه
یه طرز فکر پر و بی اعتراضی باشه
جا خبرنگاری چیز خبرسازی باشه
چرا توشب از تاریکی قصه هایی باشه
خوبه تو این قصه ها یه چراغی باشه
تو زیرزمینش پله هایی واشه
واقعیت تلخه تو قصه عشق و حالی باشه
بدون ایهام و قافیه ی خاصی باشه
همچین چیزی باید خیلی لوس و عادی باشه
شایدم یه درصد یه کار استثنایی شد
میگفتن نمیشه ، نمیشد
*آرش دارا*
صدام نمیرسید اونوقت که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست بلند میگم همه بشنون
بشنون...
بشنون...
شاید اینبار برسه صدام به گوشای بسته
فریاد من از شوقیه که توی سینه ها حبسه
صدام نمیرسید اونوقت که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست بلند میگم همه بشنون

Bozorg

*Arash Dara*
Ma voix n'arrivait pas quand j'étais calme et silencieux
Mon cri n'est pas de la colère, je le dis fort, que tout le monde entende
Ma voix n'arrivait pas quand j'étais calme et silencieux
Mon cri n'est pas de la colère, je le dis fort, que tout le monde entende
*Mehrād Heydān*
Il y a des années, une fleur a fait son bourgeon, a mis ses pieds dans la terre, s'est enracinée et s'est développée
Il y a des années, une branche n'avait pas de nom, juste un pseudonyme que les autres lui ont donné
Ensemble, ils ont grandi, montrant sa largeur, la force de sa branche, ma fleur, son parfum
L'un a sa feuille, l'autre sa couleur, jusqu'à ce que le ciel se ferme, une tempête est arrivée vers eux
Les épines ont augmenté, obscurcissant son corps
La fleur digne
a pris cette apparence
Le vent est arrivé, a secoué la branche, ce corps
lui a pris sa force, a relâché tout ce qui était dur
Le loup est venu, a mordu et est parti, le criquet est arrivé, a mordu et est parti
L'inondation a frappé et est partie, tout ce qui était là, est devenu doux et lisse
La fleur, l'eau, le brouillard, la terre, écrasés avec du jaune et du rouge
La branche est arrivée à droite, et la fleur s'est séparée à gauche
*Mehrād Heydān*
Des années plus tard, par coïncidence passagère, ils se sont rencontrés, il n'y avait aucune différence et aucun conflit
La branche était devenue un arbre, et la fleur était fière, se souvenant du passé, et ils ont ri ensemble, fort
Le ciel était clair, l'oiseau chantait, qu'ils devaient continuer leur chemin habituel
En avant, vers l'horizon, dans le jardin, mais cette fois dans un grand jardin
*Arash Dara*
Ma voix n'arrivait pas quand j'étais calme et silencieux
Mon cri n'est pas de la colère, je le dis fort, que tout le monde entende
Ma voix n'arrivait pas quand j'étais calme et silencieux
Mon cri n'est pas de la colère, je le dis fort, que tout le monde entende
*Sāman Wilsan*
Que faire dans ce grand jardin
Il n'est pas nécessaire qu'il soit uniquement pour une certaine classe
Son attrait pour un âge particulier
Pour attirer l'attention, mettez la main sur un endroit sensible
Ce n'est pas mon travail, je suis plus que ça
Avec le goût de chacun, il y aura des désaccords
Avec des opinions personnelles, il veut se battre
Plein de jurons et de paroles obscènes
Ce n'est pas mon travail, je suis plus que ça
Quelque chose d'inventé qui ne soit ni politique, ni émotionnel, ni social
Sans le nom de n'importe quel plat
Faire qu'un endroit déclenche une envie
Un médicament qui dormait, se réveille, se lève
Que chacun ait sa personne spéciale
Un héros
Dont le seul but dans la vie est de déplacer son propre record
Avec cette chaîne clé, peut-être qu'une porte s'ouvre
Des milliers d'histoires sans être une histoire
Une façon de penser pleine et sans protestation
À la place du journalisme, quelque chose qui crée des nouvelles
Pourquoi y a-t-il des histoires dans les ténèbres de la nuit
C'est bien, dans ces histoires, qu'il y ait une lumière
Dans son sous-sol, des escaliers s'ouvrent
La réalité est amère, il y a de l'amour et de l'humeur dans l'histoire
Sans ambiguïté ni rime particulière
Une telle chose doit être très stupide et banale
Peut-être qu'un jour, c'est devenu un travail exceptionnel
Ils disaient que ce n'était pas possible, ce n'était pas possible
*Arash Dara*
Ma voix n'arrivait pas quand j'étais calme et silencieux
Mon cri n'est pas de la colère, je le dis fort, que tout le monde entende
Entendre...
Entendre...
Peut-être que cette fois, ma voix atteindra les oreilles fermées
Mon cri est de joie, qui est emprisonné dans ma poitrine
Ma voix n'arrivait pas quand j'étais calme et silencieux
Mon cri n'est pas de la colère, je le dis fort, que tout le monde entende