Текст и перевод песни Zeus - Gdzie Jest Zet?

Gdzie Jest Zet?

Nie jestem pewnym siebie typem, co się pcha na świecznik
Łatwiej mi zawsze było skreślić się, niż się określić
Lecz, jak wiadomo, życie toczy z nas beczkę
I czasem beksy zamienia w sceniczne bestie
Kiedyś raperzy mi mówili, żebym był sobą
No to poszedłem trochę swoją, trochę ich drogą
Palony tekstem molesty, biegłem, by żyć nocą
Słaby kolendnik ze mnie nie był, ale tyłem mimo to
Dziś na ulicach mijam ważne persony
Tu, gdzie śmigał kiedyś kaczy z pelsonem
Nie pchałem się do stolicy, a dziś ją nazwałbym domem
I myślę o tym, co jest naprawdę "moje
Kiedyś jarałem się Michaelem Jacksonem i komiksami
Chwilę potem - graffiti, pisaniem zwrotek
Dekady dwie to zmieniły w medytację i jogę
Musisz wybaczyć mi, że o nic już się dziś nie założę z nikim

Mówią mi, żebym się nigdy nie zmieniał
Gdy pytam: "w co?", widzę po minach, że nie rozumieją
Że równie dobrze można dać tę radę płatkom śniegu
Czy drzewom przed jesienią i to nie zmienia niczego
Jestem tylko częścią procesu jak józek k
Kropelką w morzu postępu, zdaną na kierunek fal
Wszędzie wskazówki i rady czuję jak wunderbaum
I czekam, aż któryś mędrzec radę wskazówce da
Czas - dla mnie to wieczna enigma...
Najtwardsze z ciał w końcu zmienia w powidła
Dekady wstecz przetapiani na mydło
Ludzie, dziś boją się na Insta stracić twarz jak dziewczęta w Indiach
Ja patrzę na człowieka odbicie w witrynach
Każda tragedia wokół mnie ma swe odbicie w rymach
Ile w tym jest wrażliwca, wie tylko ta jedyna
A ile drapieżnika, co pisze jak jedynak? nikt

Patrzę na niebo, czując, że się rozpada
Świat wokół mnie i mnie też to dopada
Szukałem mądrych odp. na głupie pytania
Szukałem swoich odp., a gubię pytania
Myślę o ziarnach, co dopiero wzejdą
O zapisanych w nich planach, że jako kwiaty zwiędną
Myślę o ciałach, które w tybecie sępy szarpią jak ścierwo
Chodząc miast ulicami, co się beze mnie obejdą
Tak niedaleko od jabłoni padamy
Skuszone ewy i skruszone adamy
Wyobcowani do momentu, kiedy odkrywamy
Jak bardzo przez nasze geny, kogoś przypominamy
Mamy czas na zabawę, pracę i chorobowe
Czas na jędrne pośladki i plamy wątrobowe
Czas na walkę i na uszy kładzione po sobie
Kto ma czas, żeby się uczyć o sobie? nikt

W świecie norm, metek i etykietek
Poprawnych form nie jestem pewien... siebie
Chciałbym móc powiedzieć, że czuję się konkretem
Ale ktoś czuje blok, gdy chcę to puścić w eter
Pytają: "gdzie jest zet?", a tego nikt nie wie
I słychać śmiech, kiedy ktoś znajduje w tym siebie
Bo nie ma nic, co czekałoby na znalezienie
Nie ma nic, co czekałoby na znalezienie

Where is Zet?

I'm not the self-assured type who pushes himself into the spotlight
It was always easier for me to cross myself out than to define myself
But, as you know, life rolls a barrel out of us
And sometimes it turns crybabies into stage beasts
Rappers used to tell me to be myself
Well, I went a little my way, a little their way
Burned by Molesta's lyrics, I ran to live by night
I wasn't a bad caroler, but I still stood behind
Today I pass important people on the streets
Where the Duck used to run with Pelson
I didn't push my way to the capital, but today I would call it home
And I think about what is really "mine"
Once I was into Michael Jackson and comics
A moment later - graffiti, writing verses
Two decades have turned it into meditation and yoga
You must forgive me for not betting anything with anyone today

They tell me never to change
When I ask: "into what?", I can see from their faces that they don't understand
That you might as well give this advice to snowflakes
Or to trees before autumn, and that doesn't change anything
I'm just a part of the process like Józek K
A drop in the ocean of progress, dependent on the direction of the waves
I feel like a Wunderbaum with all the clues and advice
And I'm waiting for some sage to give advice to the advice
Time - for me it's an eternal enigma...
It eventually turns the hardest of bodies into marmalade
Decades ago, they were melted down into soap
People today are afraid of losing face on Insta like girls in India
I look at man's reflection in shop windows
Every tragedy around me has its reflection in rhymes
How much of it is a sensitive soul, only she knows
And how much of it is a predator who writes like an only child? no one

I look at the sky, feeling it fall apart
The world around me and I are also affected by it
I was looking for wise answers to stupid questions
I was looking for my answers, but I lost the questions
I think about the seeds that are just about to sprout
About the plans written in them, that as flowers they will wilt
I think about the bodies that vultures tear apart in Tibet like carrion
Walking the streets of the city that will manage without me
We do not fall far from the apple tree
Tempted Eves and crushed Adams
Alienated until the moment when we discover
How much we resemble someone through our genes
We have time for fun, work and sick leave
Time for firm buttocks and liver spots
Time for fighting and laying our ears on each other's backs
Who has time to learn about themselves? no one

In a world of norms, labels and tags
Of correct forms, I'm not sure of myself...
I'd like to be able to say that I feel like a concrete
But someone feels a block when I want to put it out there
They ask: "where is zet?", and no one knows
And laughter is heard when someone finds themselves in it
Because there is nothing waiting to be found
There is nothing waiting to be found