Текст и перевод песни aprovoli feat. Taf Lathos - Ap' tis meres

Ap' tis meres

Αυτός ο χαρακτήρας που 'χω επιλέξει να 'μαι δεν μου μοιάζει
Σηκώνομαι και σκέφτομαι και φέτος περπατώ
με προορισμό κάποια μέρα που δεν με νοιάζει
Το να μαι κύμα που ρίχνει με το πέρασμα
του κτήρια και ανούσια του νου συλλαλητήρια
Ήρθαμε και μείναμε όταν είδαμε πως πρόκειται
για ανήλικα παιδιά που για τον κόσμο ήταν ανιδεα
Επιτέλους με απωθώ
από μέρη που με πείσανε ότι αγαπώ χωρις πρόσβαση ποτέ για να τα δω
Γι'αυτό το τώρα προσπαθώ,
βασιλιάς στις συναλλαξεις στο να
πάω να του τη πάρω να χω να παραιτηθώ
Θα ρθω κατω από το σπίτι σου ξανά όπως παλιά για να σε βρω
Χωρίς λεφτά στη τσέπη,χωρίς κάρτα, με ασπρόμαυρο κινητό
Να πάμε στο βουνό να συζητήσουμε πως θέλεις να σαι συ και πως εγώ
Να ενώσουμε τα χέρια μας κοιτώντας γοητευμένοι τον γκρεμό
Να μαστε εκεί
Ως που να νυχτώσει και σαυτο φώτα να λάμπεις για ένα
αποτερο σκοπο και να γελάς επειδή χάνω τις κινήσεις του χορού
και να 'ναι εντάξει
Ποιος θα ξέρε πως ο άνθρωπος αλλάζει
Ο,τι δείχνει κατακτά αρκεί να το πιάσει
Ποτέ μου δεν πίστευα μα πίστευες στη φράση
"Αν δεν πάει ο Πάνος στο βουνό,
το βουνό πάει στον Πάνο" και όπου θελει θα το φτάσει
Είναι από τις μέρες που δεν τα χουμε
Ώστε μετά όλα να τα χούμε
Πρώτα μόνοι πρέπει να υπάρχουμε
Να μαστε έτοιμοι για τα πολλά που θα ρθουνε
Είναι από τις μέρες που δεν τα χουμε
Ώστε μετά όλα να τα χούμε
Πρώτα μόνοι πρέπει να υπάρχουμε
Να μαστε έτοιμοι για τα πολλά που θα ρθουνε
Έχω αρχίσει να ζαλίζομαι είναι η ώρα που λες τα παρατάς
Που λέξεις δεν έρχονται και απλά μουρμούρας
μελωδίες τραγουδάς και παραφωνες νότες θυμίζουν εμάς
Μια κάτω μια πανω
Τα ρούχα σκορπάς
Τασάκι γεματο,καφές μονομιάς
Και πίνεις μια μπύρα να κόψεις τη πείνα
Γι αυτή τη ζωή που θέλουν ψέμα να φας
Γυρνάω σαν αέρας
Γυρνάω σαν κανένας
Σαν το τέρας που θέλει φυσιολογική ζωή
Επιστρέφω γεμάτος μα στην πόρτα αδειάζω
Γεμίζω τον χώρο με ο,τι μου χει συμβεί
Περίεργες σκέψεις και ανώφελες έλξεις,πεσμένες ορέξεις
Χαζεύω τη θέα που στέκεις κοιτάζεις τη θέα και λες θα μπορέσεις
Δε θέλω αλλά νέα,δε θέλω παρέα,δε θέλω άλλη ιδέα για το ποσα μπορώ
Απλά θέλω μια μέρα,
που θα ρθει μια νύχτα και καθόλη τη διάρκεια θα χαμογελω
Απλώς δεν υπαρχουμε,αν την πορεία μας δεν γράφουμε
Σ'ευχαριστω που διαγράφουμε,
σ'ευχαριστω που τόσα χρόνια σ'αυτα
πολλοι δίπλα τους θα θέλαν τόσο να τα χουνε
Είναι από τις μέρες που δεν τα χουμε
Ώστε μετά όλα να τα χούμε
Πρώτα μόνοι πρέπει να υπάρχουμε
Να μαστε έτοιμοι για τα πολλά που θα ρθουνε
Είναι απο τις μέρες που δεν τα χουμε
Ώστε μετά όλα να τα χουμε
Πρώτα μόνοι πρέπει να υπάρχουμε
Να μαστε έτοιμοι για τα πολλά που θα ρθουνε

One of those days

This character I've chosen to be doesn't look like me.
I get up and think, and this year I'm walking
towards a destination that doesn't matter to me.
To be a wave that throws down buildings and useless mental chatter
in its wake.
We came and stayed when we saw that it was about
minor children who were clueless about the world.
Finally, I push myself away
from places that convinced me I love them, without ever having access to see them.
That's why I try for this moment,
a king in transactions, to
go and take it from him so I can resign.
I'll come under your house again, like old times, to find you.
Without money in my pocket, without a card, with a black and white mobile phone.
Let's go to the mountain to discuss how you want to be you, and how I want to be me.
Let's join hands, gazing enchanted at the cliff.
Let's be there
Until night falls and in those lights you shine for another
purpose, and you laugh because I'm missing the dance moves
and it's okay.
Who would know how a person changes?
Whatever they show they conquer, as long as they grab it.
I never believed, but you believed in the phrase
"If Panos doesn't go to the mountain,
the mountain goes to Panos" and it will get to where it wants.
It's one of those days we don't have it
So that afterwards, we have it all.
We must exist alone first.
To be ready for the many things that will come.
It's one of those days we don't have it
So that afterwards, we have it all.
We must exist alone first.
To be ready for the many things that will come.
I'm starting to feel dizzy, it's time you say you quit.
When words don't come and you just mutter,
you sing melodies and discordant notes remind us of us.
One down, one up.
You scatter your clothes.
Full ashtray, coffee at once.
And you drink a beer to cut the hunger
For this life that wants you to eat lies.
I turn like air.
I turn like nobody.
Like the monster who wants a normal life.
I return full, but I empty at the door.
I fill the space with whatever has happened to me.
Strange thoughts and futile attractions, fallen appetites.
I stare at the view where you stand, you look at the view and say, you will be able to.
I don't want any more news, I don't want company, I don't want another idea of how much I can do.
I just want one day,
where a night will come and I will smile all through it.
We simply don't exist if we don't write our own path.
Thank you for deleting,
thank you that for so many years in these,
many would want to have them twice as much.
It's one of those days we don't have it
So that afterwards, we have it all.
We must exist alone first.
To be ready for the many things that will come.
It's one of those days we don't have it
So that afterwards, we have it all.
We must exist alone first.
To be ready for the many things that will come.