Текст и перевод песни aprovoli feat. Taf Lathos - Ap' tis meres

Ap' tis meres

Αυτός ο χαρακτήρας που 'χω επιλέξει να 'μαι δεν μου μοιάζει
Σηκώνομαι και σκέφτομαι και φέτος περπατώ
με προορισμό κάποια μέρα που δεν με νοιάζει
Το να μαι κύμα που ρίχνει με το πέρασμα
του κτήρια και ανούσια του νου συλλαλητήρια
Ήρθαμε και μείναμε όταν είδαμε πως πρόκειται
για ανήλικα παιδιά που για τον κόσμο ήταν ανιδεα
Επιτέλους με απωθώ
από μέρη που με πείσανε ότι αγαπώ χωρις πρόσβαση ποτέ για να τα δω
Γι'αυτό το τώρα προσπαθώ,
βασιλιάς στις συναλλαξεις στο να
πάω να του τη πάρω να χω να παραιτηθώ
Θα ρθω κατω από το σπίτι σου ξανά όπως παλιά για να σε βρω
Χωρίς λεφτά στη τσέπη,χωρίς κάρτα, με ασπρόμαυρο κινητό
Να πάμε στο βουνό να συζητήσουμε πως θέλεις να σαι συ και πως εγώ
Να ενώσουμε τα χέρια μας κοιτώντας γοητευμένοι τον γκρεμό
Να μαστε εκεί
Ως που να νυχτώσει και σαυτο φώτα να λάμπεις για ένα
αποτερο σκοπο και να γελάς επειδή χάνω τις κινήσεις του χορού
και να 'ναι εντάξει
Ποιος θα ξέρε πως ο άνθρωπος αλλάζει
Ο,τι δείχνει κατακτά αρκεί να το πιάσει
Ποτέ μου δεν πίστευα μα πίστευες στη φράση
"Αν δεν πάει ο Πάνος στο βουνό,
το βουνό πάει στον Πάνο" και όπου θελει θα το φτάσει
Είναι από τις μέρες που δεν τα χουμε
Ώστε μετά όλα να τα χούμε
Πρώτα μόνοι πρέπει να υπάρχουμε
Να μαστε έτοιμοι για τα πολλά που θα ρθουνε
Είναι από τις μέρες που δεν τα χουμε
Ώστε μετά όλα να τα χούμε
Πρώτα μόνοι πρέπει να υπάρχουμε
Να μαστε έτοιμοι για τα πολλά που θα ρθουνε
Έχω αρχίσει να ζαλίζομαι είναι η ώρα που λες τα παρατάς
Που λέξεις δεν έρχονται και απλά μουρμούρας
μελωδίες τραγουδάς και παραφωνες νότες θυμίζουν εμάς
Μια κάτω μια πανω
Τα ρούχα σκορπάς
Τασάκι γεματο,καφές μονομιάς
Και πίνεις μια μπύρα να κόψεις τη πείνα
Γι αυτή τη ζωή που θέλουν ψέμα να φας
Γυρνάω σαν αέρας
Γυρνάω σαν κανένας
Σαν το τέρας που θέλει φυσιολογική ζωή
Επιστρέφω γεμάτος μα στην πόρτα αδειάζω
Γεμίζω τον χώρο με ο,τι μου χει συμβεί
Περίεργες σκέψεις και ανώφελες έλξεις,πεσμένες ορέξεις
Χαζεύω τη θέα που στέκεις κοιτάζεις τη θέα και λες θα μπορέσεις
Δε θέλω αλλά νέα,δε θέλω παρέα,δε θέλω άλλη ιδέα για το ποσα μπορώ
Απλά θέλω μια μέρα,
που θα ρθει μια νύχτα και καθόλη τη διάρκεια θα χαμογελω
Απλώς δεν υπαρχουμε,αν την πορεία μας δεν γράφουμε
Σ'ευχαριστω που διαγράφουμε,
σ'ευχαριστω που τόσα χρόνια σ'αυτα
πολλοι δίπλα τους θα θέλαν τόσο να τα χουνε
Είναι από τις μέρες που δεν τα χουμε
Ώστε μετά όλα να τα χούμε
Πρώτα μόνοι πρέπει να υπάρχουμε
Να μαστε έτοιμοι για τα πολλά που θα ρθουνε
Είναι απο τις μέρες που δεν τα χουμε
Ώστε μετά όλα να τα χουμε
Πρώτα μόνοι πρέπει να υπάρχουμε
Να μαστε έτοιμοι για τα πολλά που θα ρθουνε

Ap' tis meres

Ce personnage que j'ai choisi d'être ne me ressemble pas
Je me lève et je pense et cette année encore je marche
avec une destination un jour qui ne me dérange pas
Être une vague qui me balance avec le passage
du bâtiment et inutilement des rassemblements de l'esprit
Nous sommes venus et nous sommes restés quand nous avons vu qu'il s'agissait
d'enfants mineurs qui étaient naïfs pour le monde
Enfin je suis repoussé
de lieux qui m'ont convaincu que j'aime sans jamais avoir accès pour les voir
Alors pour le moment j'essaie
roi dans les transactions pour
aller lui prendre pour avoir à démissionner
Je reviendrai sous ta maison comme avant pour te retrouver
Sans argent dans ma poche, sans carte, avec un téléphone noir et blanc
Allons à la montagne pour discuter de comment tu veux être et comment je suis
Joignons nos mains en regardant fascinés la falaise
Soyons là
Jusqu'à ce que la nuit tombe et que tes lumières brillent pour un
but ultérieur et que tu rires parce que je rate les mouvements de la danse
et que ce soit bien
Qui saura que l'homme change
Ce qu'il montre conquiert tant qu'il le saisit
Je n'ai jamais cru mais tu as cru à la phrase
« Si Panos ne va pas à la montagne,
la montagne va à Panos » et où il veut, il l'atteindra
Ce sont les jours où nous ne les avons pas
Afin d'avoir tout après
D'abord nous devons exister seuls
Être prêts pour les nombreux à venir
Ce sont les jours où nous ne les avons pas
Afin d'avoir tout après
D'abord nous devons exister seuls
Être prêts pour les nombreux à venir
J'ai commencé à avoir le vertige, c'est le moment où tu dis que tu abandonnes
Où les mots ne viennent pas et tu murmures simplement
des mélodies que tu chantes et des notes fausses rappellent nous
Une fois en bas une fois en haut
Tu éparpilles tes vêtements
Un cendrier plein, du café tout de suite
Et tu bois une bière pour couper la faim
Pour cette vie qu'ils veulent que tu manges du mensonge
Je tourne comme le vent
Je tourne comme personne
Comme la bête qui veut une vie normale
Je reviens plein mais à la porte je me vide
Je remplis l'espace de ce qui m'est arrivé
Des pensées étranges et des désirs inutiles, des appétits tombés
Je regarde la vue que tu contemples tu regardes la vue et tu dis que tu pourras
Je ne veux pas de nouvelles, je ne veux pas de compagnie, je ne veux pas d'autre idée de ce que je peux faire
Je veux juste un jour
qui sera une nuit et tout le temps je sourirai
Nous n'existons tout simplement pas, si nous n'écrivons pas notre chemin
Merci de supprimer,
merci que pendant toutes ces années dans ces
beaucoup à côté d'eux aimeraient tant les avoir
Ce sont les jours où nous ne les avons pas
Afin d'avoir tout après
D'abord nous devons exister seuls
Être prêts pour les nombreux à venir
Ce sont les jours où nous ne les avons pas
Afin d'avoir tout après
D'abord nous devons exister seuls
Être prêts pour les nombreux à venir