Текст и перевод песни Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Ανοίγω το στόμα μου

Ανοίγω το στόμα μου

Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
Και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του τις σπηλιές
Και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει
Τις νύχτες που κλαιν των ανθρώπων τα βάσανα.

Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα
Και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών
Και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε
Κρυφά για ν' ακούν των ερώτων τα θαύματα.

Ζαλίζει τ' αγιόκλημα και κατεβαίνω στον κήπο μου
Και θάβω τα πτώματα των μυστικών μου νεκρών
Και το λώρο το χρυσό των προδομένων
Αστέρων τους κόβω να περάσουν στην άβυσσο.

Σκουριάζουν τα σίδερα και τιμωρώ τον αιώνα τους
Εγώ που δοκίμασα τις μυριάδες αιχμές
Κι από γιούλια και ναρκίσσους το καινούργιο
Μαχαίρι ετοιμάζω που αρμόζει στους Ήρωες.

Γυμνώνω τα στήθη μου και ξαπολυούνται οι άνεμοι
Κι ερείπια σαρώνουνε τις χαλασμένες ψυχές
Κι απ' τα νέφη τα πυκνά της καθαρίζουν
Τη γη, να φανούν τα Λιβάδια τα Πάντερπνα!

Раскрываю свой рот

Раскрываю свой рот, и возрождается море
И уносит мои слова в свои темные пещеры
И шепчет их маленьким тюленям
В те ночи, когда люди оплакивают свои страдания.

Вскрываю свои вены, и краснеют мечты
И становятся обручами в кварталах детей
И простынями у девушек, которые не спят
Тайно, чтобы услышать чудеса любви.

Кружат головки вьюнка, и я схожу в свой сад
И хороню трупы своих секретных мертвецов
И золотой кнут преданных
Звезд отрезаю, чтобы пропустить в бездну.

Ржавеют железа, и я наказываю их век
Я, испробовавший несметные наконечники
И из лилий и нарциссов новь
Нож готовлю, подобающий Героям.

Оголяю грудь, и ветры освобождаются
И руины срывают испорченные души
И из густых облаков очищают их
Землю, чтобы появились Прекрасные Луга!