Текст и перевод песни Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Αυτά Τα Δέντρα

Αυτά Τα Δέντρα

Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
Αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ′ τα ξένα βήματα,
Αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
Σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
Σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ' αμπέλια του.
Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως
Κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.

Ces Arbres

Ces arbres ne sont pas à l'aise avec moins de ciel,
Ces pierres ne sont pas à l'aise sous les pas étrangers,
Ces visages ne sont pas à l'aise que sous le soleil,
Ces cœurs ne sont pas à l'aise que dans la justice.
Ce paysage est dur comme le silence,
Il serre dans son sein ses pierres brûlantes,
Il serre dans la lumière ses oliviers orphelins et ses vignes.
Il n'y a pas d'eau. Seulement de la lumière.
Le chemin se perd dans la lumière
Et l'ombre de la cour est de fer.