Текст и перевод песни Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Αυτά Τα Δέντρα

Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
Αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ′ τα ξένα βήματα,
Αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
Σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
Σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ' αμπέλια του.
Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως
Κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.

Этим деревьям неудобно с меньшим небом,
Эти камни не подходят под чужие ступени.,
Эти лица не чувствуют себя комфортно, кроме как на солнце,
Эти сердца не соглашаются ни на что, кроме правильного.
Этот пейзаж так же суров, как тишина,
Он сжимает на груди свою обожженную литарию,
Он цепляется за свет своими сиротскими оливками и виноградными лозами.
Там нет воды. Просто свет.
Дорога теряется в свете
И тень двора - железная.