Текст и перевод песни Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Αυτούς που βλέπεις

Αυτούς που βλέπεις

Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
Θα τους γνωρίσεις πάλι
Άλλον θα λένε Κωνσταντή κι άλλον Μιχάλη

Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
Θα τους γνωρίσεις πάλι
Σ' αυτόν τον κόσμο θα γυρνούν
Με περηφάνια πιο μεγάλη

Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
Θα τους μισήσεις πάλι
Έναν μονάχα δε θα βρεις
Τον πιο μικρό, τον πιο πικρό, τον πιο αγαπημένο
Τον μοναχό, τον δυνατό και τον αντρειωμένο

Αυτόν δε θα τον ξανεΐδείς να τονε βασανίσεις
Και τη μεγάλη του καρδιά να τηνε σκίσεις
Αυτόν δε θα τον ξαναβρείς τι τον φυλάνε τ' άστρα
Τι τον φυλάει ο ήλιος του, τονε φυλάει το φεγγάρι

Αυτόν που 'χει τη χάρη τον πιο μικρό
Τον πιο πικρό και τον αγαπημένο
Αυτόν μονάχα εγώ, μονάχα εγώ, εγώ προσμένω

Ceux que vous voyez

Ceux que vous voyez, vous les reverrez encore
Vous les reconnaîtrez encore
L'un s'appellera Constantin et l'autre Michel

Ceux que vous voyez, vous les reverrez encore
Vous les reconnaîtrez encore
Ils se promèneront dans ce monde
Avec une fierté encore plus grande

Ceux que vous voyez, vous les reverrez encore
Vous les haïrez encore
Vous n'en trouverez qu'un seul
Le plus petit, le plus amer, le plus aimé
Le solitaire, le fort et le courageux

Vous ne le reverrez pas pour le tourmenter
Et déchirer son grand cœur
Vous ne le retrouverez plus, les étoiles le protègent
Son soleil le protège, la lune le protège

Celui qui a la grâce, le plus petit
Le plus amer et le plus aimé
C'est lui seul que j'attends, que j'attends, que j'attends