Текст и перевод песни Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Δραπετσώνα

Δραπετσώνα

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
Κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
Εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά
Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
Μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.
Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί
Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
Στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
Κάθε παράθυρό του κι ουρανός
Κι όταν ερχόταν η βραδιά
Μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά
Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Drapetsona

Built with blood, every stone and sorrow
Every nail its bitterness and sigh
But when we returned from work in the evening
Me and her, dreams, kisses
The wind and rain beat upon it
But it was a haven, an embrace and a sweet welcome
Ah, our little house, it too had a soul
Take our wreath, take our geranium
In Drapetsona we no longer have a life
Take my hand and let's go, my star
We will live, even if we are poor
A bed and a cradle in the corner
In its leaky roof stars and birds
Every door, sweat and moaning
Every window, a sky
And when the evening came
The children romped in the narrow alley
Ah, our little house, it too had a heart
Take our wreath, take our geranium
In Drapetsona we no longer have a life
Take my hand and let's go, my star
We will live, even if we are poor