Текст и перевод песни Βίκυ Μοσχολιού - Κάτω απ' τη μαρκίζα

Κάτω απ' τη μαρκίζα

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ′ εκείνο το τοπίο της βροχής.
Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ' όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.
Χρόνια μετά και κάτω απ′ τη μαρκίζα
σε βρήκα που 'ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.
Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.

Under the Awning

All that remains of you now
is in a photograph of the moment
it is what the lips dare not say
in that rainy landscape.
Everything tells me that you have already left
even though the carefree joy of the trip is shining.
Wherever you go, on whatever journey,
you will get off at the wrong stop.
Years later, under the awning
I found you there, looking to avoid the rain,
your gray eyes like the rain
but as usual, you will not say anything.
Only I ask without hope
where do you live, where do you sleep, and how do you live?
and you, who know as much as the storm
have nothing to tell me.