Η Βγενούλα (Μύκονος) - Δόμνα Σαμίου перевод на русский

Η Βγενούλα (Μύκονος)

Μα η Βγενούλα η μικρή, η μικροπαντρεμένη
όπου καυχιόταν κι έλεγε πως Χάρος δεν την παίρνει
Γιατί είν′ τα σπίτια της ψηλά κι άντρας της παλικάρι
Γιατί έχει δώδεκα αδελφούς και δεκαοχτώ κουνιάδοι

Κι ο Χάρος όντως τ' άκουσε, πολύ του κακοφάνη
Άσπρο πουλάκι γίνηκε, μαύρο χελιδονάκι
Και πήγε και τη γκίλωσε μες στο ζερβί βυζάκι
Μάνα το κεφαλάκι μου, μάνα πονεί η καρδιά μου

Στρώσε μάνα την κλίνη μου να πέσω να πεθάνω
Μάνα σαν έρθει ο Κωσταντής μην τον κακοκαρδίσεις
Στρώσε του τάβλα να γευτεί και τάβλα να δειπνήσει
Βάλε του και γλυκό κρασί για να καλοκαρδίσει

Ακόμα ο λόος ήστεκε κι ο Κωσταντής μπροβαίνει
Βλέπει σταυρό στην πόρτα του, παπάδες στην αυλή του
Βλέπει τον πρωτομάστορα να σκάβει το μνημούρι
Να ζήσεις πρωτομάστορα, ποιανού ′ναι το μνημούρι

Δεν έχω στόμα να στο πω, χείλη να στο μιλήσω
Κι ούτ' η καρδιά μου με βαστά να σου το μολογήσω
Είν' τση Βγενούλας τση μικρής, τση μικροπαντρεμένης
Όπου καυχιόταν κι έλεγε πως Χάρος δεν την παίρνει

Вгенула (Миконос)

А маленькая Вгенула, рано вышедшая замуж,
Хвасталась и говорила, что Смерть её не возьмет.
Потому что дом её высокий, а муж – молодец,
Потому что у неё двенадцать братьев и восемнадцать деверей.

И Смерть услышала её, и очень рассердилась.
Белой птичкой обернулась, черной ласточкой,
И уколола её в левую грудь.
Мама, головушка моя, мама, сердце болит.

Постели мне, мама, постель, чтобы я легла и умерла.
Мама, когда придет Костас, не огорчай его.
Накрой ему стол, чтобы поел и поужинал,
Налей ему сладкого вина, чтобы развеселился.

Еще солнце стояло высоко, а Костас уже приближался.
Видит крест на двери, священников во дворе,
Видит главного мастера, копающего могилу.
Будь здоров, главный мастер, чья это могила?

Нет у меня рта, чтобы сказать, губ, чтобы произнести,
И сердце мое не выдержит, чтобы признаться тебе.
Это могила маленькой Вгеνούлы, рано вышедшей замуж,
Которая хвасталась и говорила, что Смерть её не возьмет.