Текст и перевод песни Δόμνα Σαμίου - Κοράσιν Ετραγούδαγε (Προποντίδα)

Κοράσιν Ετραγούδαγε (Προποντίδα)

Kοράσιν ετραγούδαγε σ' ένα ψηλό παλάτι
κι επήρ' αγέ- κι επήρ' αγέρας τη φωνή,
κι επήρ' αγέρας τη φωνή στα πέλαγα, στα πέλαγα την πάει.
Kι όσα καράβια τ' άκουσαν όλα πανιά εμαϊνάραν.
Kι ένα καράβι της φιλιάς, καημένο της αγάπης,
ούτε μαϊνάρει τα πανιά ούτε τα παίρνει κάτου,
τα μπάσο μούδο1 τα 'ριξε και στη φωνή πηγαίνει.
- Kόρη μ' άλλαξε το σκοπό και πες άλλο τραγούδι.
- Kαι πως ν' αλλάξω το σκοπό, να πω άλλο τραγούδι,
εγώ κι αν ετραγούδησα γιά μοιρολόι το 'πα:
έχω άντρα στην ξενητειά, έχω αδελφό στα ξένα
κι ο άντρας μ' βαριαρρώστησε και γιατρικά γυρεύει,
θέλει νερό απ' τον τόπο του και μήλ' απ' τη μηλιά του,
σταφύλι από το κλήμα του οπο' 'χει στην αυλή του.
Όσο να πάγω για νερό να φέρω και το μήλο,
ο άντρας μου ξαρρώστησε κι άλλη αγάπη πήρε.
Κάνω να τον καταραστώ και πάλι τον λυπούμαι.
Από ψηλά να γκρεμιστεί στα χαμηλά να πέσει
κι γης ξουράφια να γενεί και να τον πετσοκόψει.
Κι εγώ διαβάτης να γενώ κι από 'κει να περάσω.
Καλώς τα κάνετε γιατροί, καλώς τα πολεμάτε,
'κονίστε τα μαχαίρια σας, κόφτε και μη λυπάστε.
Έχω πανί στον αργαλειό σαράντα πέντε πήχες,
τις δέκα τ'ς έχω για ξαντό, τις δέκα για φιτίλι
και τ'ς άλλες τ'ς αποδέλοιπες να δένει τις γιαράδες.2

1 τα μπάσο μούδο τα 'ριξε: τα έδεσε χαμηλότερα
2 γιαράδες: πληγές

La fille du Corassin chantait (Propontide)

La fille du Corassin chantait dans un haut palais
et le vent, et le vent emportait sa voix,
et le vent emportait sa voix sur les mers, la portait sur les mers.
Et tous les navires qui l'ont entendue ont hissé leurs voiles.
Et un navire de l'amitié, le pauvre navire de l'amour,
ne hisse pas ses voiles ni ne les abaisse pas,
il a abaissé son mât et va vers la voix.
- Ma fille, change de mélodie et chante une autre chanson.
- Comment puis-je changer de mélodie, chanter une autre chanson,
même si j'avais chanté, c'est une complainte que je l'ai dit :
j'ai un mari en exil, j'ai un frère à l'étranger
et mon mari est gravement malade et cherche des remèdes,
il veut de l'eau de son pays et des pommes de son pommier,
du raisin de sa vigne qu'il a dans sa cour.
Pendant que j'irai chercher de l'eau et apporter la pomme,
mon mari est mort et a pris un autre amour.
Je veux le maudire mais je le plains encore.
Qu'il soit jeté du haut vers le bas
et qu'il devienne poussière et qu'il soit écrasé.
Et moi, je deviendrai un voyageur et je passerai par là.
Soyez les bienvenus, médecins, soyez les bienvenus, guerriers,
affûtez vos couteaux, coupez et ne vous inquiétez pas.
J'ai un tissu sur mon métier à tisser, quarante-cinq coudées,
dix d'entre elles sont pour le fil blond, dix pour la mèche
et les autres restantes pour bander les blessures.

1 il a abaissé son mât : il l'a abaissé plus bas
2 blessures : blessures