Hymn (J. Słowacki) (Bankietowy live) - sanah перевод на немецкий

Hymn (J. Słowacki) (Bankietowy live)

Smutno mi Boże, dla mnie na zachodzie
Rozlałeś tęczę blasków promienistą
Przede mną gasisz w lazurowej wodzie
Gwiazdę ognistą

Jak puste kłosy z podniesioną głową
Stoję rozkoszy próżen i dosytu
Dla obcych ludzi mam twarz jednakową
Ciszę błękitu

Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze
Smutno mi, smutno mi Boże (zostaliście)
Ale przed Tobą głąb serca otworzę
Smutno mi, smutno mi Boże

Jako na matki odejście się żali
Mała dziecina, tak ja płaczu bliski
Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali
Ostatnie błyski

Dzisiaj na wielkim morzu obłąkany
Sto mil od brzegu, sto mil przed brzegiem
Widziałem lotne w powietrzu bociany
Długim szeregiem

Żem je znał kiedyś na polskim ugorze
Smutno mi, smutno mi Boże
Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze
Smutno mi, smutno mi Boże

Żem często dumał nad mogiłą ludzi
Żem prawie nie znał rodzinnego domu
Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi
Przy blaskach gromu

Ty będziesz widział moje białe kości
W straż nieoddane kolumnowym czołom
Alem jest jako człowiek, co zazdrości
Mogił popiołom

Więc, że nieznane gotujesz mi łoże
Smutno mi, smutno mi Boże
Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę
Smutno mi, smutno mi Boże

Kazano w kraju niewinnej dziecinie
Modlić się za mnie co dzień; a ja przecie
Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie
Płynąc po świecie

Na tęczę blasków, którą tak ogromnie
Anieli twoi w niebie rozpostarli
Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie
Patrzący marli

Więc, że modlitwa dziecka nic nie może
Smutno mi, smutno mi Boże
Nim się przed moją nicością ukorzę
Smutno mi, smutno mi Boże

Pięknie, bardzo dziękuję
Dziękuję wam
Dziękuję po raz ostatni

Hymne (J. Słowacki) (Bankett Live)

Traurig ist mir, mein Gott, für mich hast du im Westen
Den Regenbogen strahlender Lichter ausgebreitet
Vor mir löschst du im azurblauen Wasser
Den feurigen Stern

Wie leere Ähren mit erhobenem Kopf
Stehe ich, der Freuden und Sattheit beraubt
Für fremde Menschen habe ich dasselbe Gesicht
Die Stille des Blaus

Obwohl du mir den Himmel und das Meer so vergoldest
Traurig ist mir, mein Gott, so traurig (ihr seid geblieben)
Aber vor dir werde ich die Tiefe meines Herzens öffnen
Traurig ist mir, mein Gott, so traurig

Wie um den Abschied der Mutter trauert
Ein kleines Kind, so bin ich den Tränen nahe
Wenn ich die Sonne betrachte, die mir aus den Wellen
Die letzten Strahlen wirft

Heute, auf dem großen Meer verirrt
Hundert Meilen von der Küste, hundert Meilen vor der Küste
Sah ich fliegende Störche in der Luft
In langer Reihe

Dass ich sie einst auf polnischem Brachland kannte
Traurig ist mir, mein Gott, so traurig
Obwohl ich weiß, dass morgen eine neue Morgenröte erstrahlen wird
Traurig ist mir, mein Gott, so traurig

Dass ich oft über das Grab der Menschen nachgedacht habe
Dass ich fast kein Zuhause kannte
Dass ich wie ein Pilger war, der sich auf dem Weg müht
Im Schein der Blitze

Du wirst meine weißen Knochen sehen
Nicht den säulenförmigen Stirnen zur Bewachung überlassen
Aber ich bin wie ein Mensch, der neidisch ist
Auf die Asche der Gräber

Also, weil du mir ein unbekanntes Lager bereitest
Traurig ist mir, mein Gott, so traurig
Dass ich nicht weiß, wo ich mich ins Grab legen werde
Traurig ist mir, mein Gott, so traurig

Einem unschuldigen Kind im Land wurde befohlen
Jeden Tag für mich zu beten; und ich doch
Weiß, dass mein Schiff nicht zum Land segelt
Während es über die Welt fährt

Auf den Regenbogen der Strahlen, den so unermesslich
Deine Engel im Himmel ausgebreitet haben
Werden irgendwo neue Menschen in hundert Jahren nach mir
Blickend, vergangen sein

Also, weil das Gebet eines Kindes nichts bewirken kann
Traurig ist mir, mein Gott, so traurig
Bevor ich mich vor meiner Nichtigkeit demütige
Traurig ist mir, mein Gott, so traurig

Wunderschön, vielen Dank
Ich danke euch
Ich danke euch zum letzten Mal