Текст и перевод песни Łona i Webber - Bez mapy

Bez mapy

Wiem że jest lato i że jest jakoś porannie zanadto
Tyle wiem, reszta jest dla mnie zagadką
Resztę póki co słabo przyswajam
Jak na przykład to, jak znalazłem się na 9. Maja
Co ja wiem o tym miejscu? Mało bezsprzecznie
Choć ta data brzmi jak koniec wojny w wersji radzieckiej, więc
Może to znak z tymi Rosjanami, może to słuszność
Więc z 9. Maja idę w Ruską
Dalej Powstańców Wielkopolskich, choć mózg mi wysiadł
Im powstanie się udało w przeciwieństwie do mnie dzisiaj, więc
To musi być to, jestem prawie w domu
Idę dalej, wchodzę w Piastów choć prywatnie wolę Jagiellonów
I tylko ciągle nie wiem po co ten kurs, czemu tak łeb boli
I czemu pulsuje z taką mocą mi puls
Odpocząłbym tu, lecz tu grunt grząski
Bo wszedłem na Narutowicza a dziś czuję się jak Niewiadomski.

I nagle róg Narutowicza, i 3. Maja oraz błysk:
"Byłem tu niedawno, byłem tu wczoraj!
Co mnie tutaj zwiodło? Co ja tu robiłem?" szkoda rozkmin
Nic nie pamiętam, idę w stronę Niepodległości (aa)
Może tam mi minie straszny ten stan
Na Bramie Portowej biorę kurs na Plac Zwycięstwa
Dalej Świętego Wojciecha, tutaj leci muza już
Bo poznikały stąd wszystkie jego relikwie lekkich obyczajów
Przez Jagiellońską w Jana Pawła, już tracę zdrowie
Bo wczoraj było tu Jedności Narodowej (ej)
Jak ja mam się w tym odnaleźć, jak nie wiem co jest 5 a w słupku rośnie rtęć
I najchętniej gdzieś tu bym zaległ
Na domiar złego nie ma tu cienia
Więc skręcam, Piłsudskiego i przecinam Odrodzenia
A tu ironia losu wstrętna, bo przede mną Szarych Szeregów
Kiedyś - nie pamiętam.

Ten krasnal, który walił w łeb mnie ciężkim młotem co sekundę
Równo co do setnej, właśnie przestał, toteż
Wszedłem na 5. Lipca, chyba nieroztropnie
Bo gnom zaczął grać na skrzypcach, fałszując przy tym okropnie (biada!)
Skręcam w Pocztową opuszczony jak flaga
Mieszkał kiedyś tu mój ziom, wyjechał, ale często wpada
I dalej Mickiewicza w dół, coś tłucze mi po głowie, myśl
Że tu można było dojść krócej
Iść prosto? Później wykształcę ten nawyk (aha)
Póki co mijam Bohaterów Warszawy, i dalej
Skręcam w Soplicy, i aż trudno uwierzyć
Ale to słowo wywołuje u mnie wstręt, i to świeży
Dalej Gorkiego, i jakbym siły rzeczy nie doceniał
To siłą rzeczy doznaję olśnienia
I wraca cała pamięć, i wszystko pasuje jak ulał
Zostawiłem tutaj wczoraj furę i poszedłem hulać.

Without a Map

I know it's summer and it's somehow too early
That's all I know, the rest is a mystery to me
The rest, for now, I'm having trouble grasping
Like, for example, how I ended up on 9th of May Street
What do I know about this place? Undeniably little
Although this date sounds like the end of the war in the Soviet version, so
Maybe it's a sign with these Russians, maybe it's the right way
So from 9th of May Street, I head towards Ruska Street
Further along Powstańców Wielkopolskich, though my brain has shut down
Their uprising succeeded, unlike mine today, so
This must be it, I'm almost home
I walk on, entering Piastów Street, though personally I prefer the Jagiellonians
And I still just don't know what this course is for, why my head hurts so much
And why my pulse is throbbing with such force
I would rest here, but the ground is swampy
Because I entered Narutowicza Street and today I feel like Niewiadomski.

And suddenly the corner of Narutowicza and 3rd of May and a flash:
"I was here recently, I was here yesterday!
What led me here? What was I doing here?" It's a waste to ponder
I don't remember anything, I'm heading towards Independence (ah)
Maybe this terrible state will pass there
At the Brama Portowa, I take a course for Victory Square
Further along Świętego Wojciecha, music is already playing here
Because all his relics of loose morals have disappeared from here
Through Jagiellońska onto John Paul II, I'm already losing my health
Because yesterday it was National Unity Street here (hey)
How am I supposed to find my way around when I don't know what's 5 and the mercury is rising in the column
And I'd most like to lie down somewhere here
To make matters worse, there's no shade here
So I turn, Piłsudskiego and I cut through Odrodzenia
And here's the nasty irony of fate, because in front of me are the Grey Ranks
Once - I don't remember.

That dwarf who was hitting me on the head with a heavy hammer every second
Precisely to the hundredth, has just stopped, therefore
I entered 5th of July Street, probably unwisely
Because the gnome started playing the violin, horribly out of tune (woe!)
I turn into Pocztowa, as abandoned as a flag
My buddy used to live here, he moved away, but he often drops by
And further down Mickiewicza, a thought keeps pounding in my head
That I could have gotten here faster
Go straight? I'll develop that habit later (aha)
For now, I'm passing Bohaterów Warszawy, and further on
I turn into Soplica, and it's hard to believe
But that word evokes disgust in me, and it's fresh
Further along Gorkiego, and as if I didn't appreciate the force of things
I am enlightened by the force of things
And all my memory returns, and everything fits perfectly
I left my car here yesterday and went carousing.