Текст и перевод песни Łona i Webber - Nieruchomości

Nieruchomości

- Spójrz na to z tej strony
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Nie zniknęły szklane domy
Nie ma tu nikogo, a w tłumie też jesteśmy sami-

Znakomicie, widzę znowu twarz znajomą
Której właściciel wybudował nieruchomość.
Szczelnie ogrodzoną płotem i bez okien niemal
By przypadkiem światło nie raziło go gdy będzie drzemał.
Ta samotność mu pasuje widocznie, ta
I choć na furtce wisi skrzynka na pocztę
Nie zagląda do niej, bo jaki w tym cel jest,
Skoro ostatniego listonosza zeżarł jego własny pittbullterier?
Krzywy ten dom i wciąż odlatuje mu coś
Lecz on wierzy że fundamenty same pion przywrócą.
Ja bym w te fundamenty nie wierzył tak ładnie,
Wiedząc że nieruchomość stoi na bagnie
I cóż z tego że chałupa runie na pewno
Skoro ten mankament widać w sumie dopiero z zwenątrz.
A właściciel- typ z natury raczej nie ruchliwy
Bez powodu nieruchomości opuszczać nie przywykł.
Nie nękany niczym żyje bezpiecznie
Otoczony setką identycznych fortec w sąsiedztwie.
Na osiedlu gdzie każdy mieszkaniec obok
Strzeże samego siebie przed samym sobą!
Ta dzielnica wiecznego szczęścia rozrasta się nadal
Z każdym dniem bogatsza o nowego sąsiada,
Co świadomie, choć za namową chorych urbanistów
Wybudował sobie nieruchomość umysłu.

-Spójrz na to z tej strony
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Nie zniknęły szklane domy
Nie ma tu nikogo, a w tłumie też jesteśmy sami-

Spójrzmy tak na to: czemu by mu nie zazdrościć?
Jednyny lokaor własnej nieruchomości
Ma spokój, żadnych wątpliwości i ciszę
Drzwi w prawdzie nie ma, ale nikt nie widział żęby kiedyś wyszedł.
Z resztą kto miał widzieć jeżeli ilekroć na osiedle
Ktoś z zewnątrz próbuje się wedrzeć
Wówczas niedoszłych gości zaopatruje w kwitek
Rosły strażnik, z resztą główny architekt
I tkwi ten nasz mieszkaniec nieruchomo
Wpatrując się w okno zaciągnięte zasłoną.
A gdyby chciał otworzyć to okno,
Ujży tylko własny, piękny, trzymetrowy żywopłot.
Widok sąsiada z żoną- jak też oni sami są mu niepotrzebni
Odkąd własną nieruchomość zasiedlił
I nikt się nie widzi i wszyscy są radzi
I za nic nie chcieliby się z tąd wyprowadzić.
W sumie po co się przejmować i siać postrach
W końcu to osiedle nieruchomości to zaledwie wioska.
Ale jak nie walić z armat,
Kiedy ta wioska staje się coraz bardziej globalna?

-Spójrz na to z tej strony
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Nie zniknęły szklane domy
Nie ma tu nikogo, a w tłumie też jesteśmy sami-

To już najwyższy czas coś zmienić!

Real Estate

- Look at it this way,
This story is about us, you know?
The glass houses haven't disappeared,
There's no one here, and even in the crowd, we're alone-

Excellent, I see a familiar face again,
Whose owner built a real estate property.
Tightly fenced and almost without windows,
So that the light wouldn't bother him when he dozed off.
This solitude suits him, apparently,
And although there's a mailbox on the gate,
He doesn't check it, because what's the point,
Since his own pit bull terrier devoured the last postman?
This house is crooked and something's always falling off,
But he believes the foundations themselves will restore the vertical.
I wouldn't trust those foundations so nicely,
Knowing that the property stands on a swamp,
And so what if the shack collapses for sure,
Since this flaw is only visible from the outside.
And the owner - a rather immobile type by nature,
Not used to leaving the property without reason.
He lives safely, unburdened by anything,
Surrounded by a hundred identical fortresses in the neighborhood.
In a housing estate where every resident next door,
Guards themselves against themselves!
This district of eternal happiness continues to grow,
Every day richer by a new neighbor,
Who consciously, although at the suggestion of sick urban planners,
Built himself a real estate of the mind.

- Look at it this way,
This story is about us, you know?
The glass houses haven't disappeared,
There's no one here, and even in the crowd, we're alone-

Let's look at it this way: why not envy him?
The sole tenant of his own property,
He has peace, no doubts, and silence,
There's no door, but nobody saw him ever leave.
Besides, who would see if whenever someone from the outside
Tries to break into the estate,
The tall guard, also the main architect,
Provides the would-be guests with a ticket.
And our resident sits motionless,
Gazing at the window with the drawn curtain.
And if he wanted to open that window,
He would only see his own beautiful, three-meter hedge.
The view of the neighbor with his wife - they are also unnecessary to him,
Since he settled his own property,
And nobody sees each other and everyone is happy,
And they wouldn't want to move out of here for anything.
In the end, why bother and spread fear,
After all, this estate of properties is just a village.
But how not to fire the cannons,
When this village is becoming more and more global?

- Look at it this way,
This story is about us, you know?
The glass houses haven't disappeared,
There's no one here, and even in the crowd, we're alone-

It's high time to change something!