W Żółtych Płomieniach Liści feat. Skaldowie - Skaldowie , Łucja Prus перевод на немецкий

W Żółtych Płomieniach Liści feat. Skaldowie

W żółtych płomieniach liści brzoza dopala się ślicznie
Grudzień ucieka za grudniem, styczeń mi stuka za styczniem
Wśród ptaków wielkie poruszenie, ci odlatują, ci zostają
Na łące stoją jak na scenie, czy też przeżyją, czy dotrwają

I ja żegnałam nieraz kogo i powracałam już nie taka
Choć na mej ręce lśniła srogo obrączka srebrna jak u ptaka
I ja żegnałam nieraz kogo, za chmurą, za górą, za drogą
I ja żegnałam nieraz kogo, i ja żegnałam nieraz

Gęsi już wszystkie po wyroku, nie doczekają się kolędy
Ucięte głowy ze łzą w oku zwiędną jak kwiaty, które zwiędły
Dziś jeszcze gęsi kroczą ku mnie w ostatnim sennym kontredansie
Jak tłuste księżne, które dumnie witały przewrót, kiedy stał się

I ja witałam nieraz kogo, chociaż paliły wstydem skronie
I powierzałam Panu Bogu to, co w pamięci jeszcze płonie
I ja witałam nieraz kogo, za chmurą, za górą, za drogą
I ja witałam nieraz kogo i ja witałam nieraz

Ognisko palą na polanie, w nim liszka przez pomyłkę gore
A razem z liszką, drogi Panie, me serce biedne, ciężko chore
Lecz nie rozczulaj się nad sercem, na cóż mi kwiaty, pomarańcze
Ja jeszcze z wiosną się rozkręcę, ja jeszcze z wiosną się roztańczę

I ja żegnałem nieraz kogo i powracałem już nie taki
Choć na mej ręce lśniła srogo obrączka jaką noszą ptaki
I ty żegnałeś nieraz kogo, za chmurą, za górą, za drogą
I ty żegnałeś nieraz kogo i ty żegnałeś nieraz

In Gelben Flammen der Blätter feat. Skaldowie

In gelben Flammen der Blätter verbrennt die Birke gar schön und hehr
Dezember flieht vor Dezember, Januar klopft schon an mein Tor
Groß ist Bewegung unter Vögeln, die ziehen fort, die bleiben hier
Steh'n auf der Wiese wie auf der Bühne, ob sie wohl überleben, was kommt mit mir?

Auch ich verabschiedete oft jemanden und kehrte dann ganz anders zurück
Obwohl an meiner Hand so streng funkelte wie bei 'nem Vogel ein silbernes Stück
Auch ich verabschiedete oft jemanden, hinter Wolken, Bergen, weit hinterm Weg
Auch ich verabschiedete oft jemanden, auch ich verabschiedete oft

Die Gänse nun alle nach dem Urteilsspruch, erwarten kein Weihnachtsfest mehr
Die Köpfe ab, mit Trän' im Blick, verwelken wie Blumen, die welk sind schwer
Heut zieh'n die Gänse noch zu mir im letzten träumenden Reigentanz
Wie fette Fürstinnen die stolz begrüßten den großen Umbruch, der ward sein Glanz

Auch ich begrüßte oft jemanden, obwohl die Scham die Schläfen mir brannt
Und gab vertrauend dem Herrn Gott hin, was noch im Gedächtnis lodernd sich fand
Auch ich begrüßte oft jemanden, hinter Wolken, Bergen, weit hinterm Weg
Auch ich begrüßte oft jemanden, auch ich begrüßte oft

Ein Feuer brennt auf der Waldlichtung, darin ein junger Fuchs irrtümlich brennt
Und mit dem Füchslein, ach teurer Herr, mein armes Herz, so schwer krank bekannt
Doch rühren Sie sich nicht um dieses Herz, wozu mir Blumen, Orangen, Pracht?
Ich werd' noch mit dem Frühling auftrumpfen, ich werd' noch mit dem Frühling in Tanz erwacht!

Auch ich verabschiedete oft jemanden und kehrte dann ganz anders zurück
Obwohl an meiner Hand so streng funkelte das Ringlein, das Vöglein tragen Stück für Stück
Auch Sie verabschiedeten oft jemanden, hinter Wolken, Bergen, weit hinterm Weg
Auch Sie verabschiedeten oft jemanden, auch Sie verabschiedeten oft