Текст и перевод песни Łukasz Zagrobelny - Nieprawda

Nieprawda

(Wszystko, mili państwo, zaczęło się właśnie od tego utwory
2007 rok, mój pierwszy singiel)

Może, gdyby te nasze słowa
Te kamienie rzucane bezmyślnie
W porę złapać zanim spadły na dno serc

Może, gdybym wtedy zawrócił
Może ubiegłbym los
Nigdy ciebie z rąk nie wypuścił
Noc nie daje snu myśli biegną bez tchu

To nieprawda, że ciebie już nie ma
Choć daleko jesteś stąd
To nieprawda, że ciebie już nie ma
Trzymam twoją dłoń

Gdybym wiedział wtedy co teraz wiem
Wiedział ile jest warte co tracę
I jak łatwo jest zacząć oszukiwać się
A może wiedzieliśmy o tym
Lecz zabrakło nam sił
Nie starczyło słów, zgubiliśmy się
Noc nie daje snu, myśli biegną bez tchu

To nieprawda, że ciebie już nie ma
Choć daleko jesteś stąd
To nieprawda, że ciebie już nie ma
Trzymam twoją dłoń

Przytulam ciebie, przenoszę przez ten most
Co jeszcze nie, nie spłonął wciąż

To nieprawda, że ciebie już nie ma
Trzymam twoją dłoń

To nieprawda, że ciebie już nie ma
Choć daleko jesteś stąd
To nieprawda, że ciebie już nie ma
Trzymam twoją dłoń

To nieprawda, że ciebie już nie ma

(Mili państwo, bardzo państwu dziękuję za dzisiejszy wieczór
Jeszcze raz podkreślam, to był naprawdę dla mnie wyjątkowy
Jeżeli nie najważniejszy koncert
Bardzo miło mi, że państwo byli świadkami mojego szczęścia
Bardzo państwu za to dziękuję)

To nieprawda, że ciebie już nie ma
Choć daleko jesteś stąd
To nieprawda, że ciebie już nie ma
Trzymam twoją dłoń

To nieprawda, że ciebie już nie ma
Choć daleko jesteś stąd
To nieprawda, że ciebie już nie ma
Trzymam twoją dłoń

To nieprawda, że ciebie już nie ma

(Dziękujemy bardzo
Karolina Kozak, Natalia Kukulska, Grażyna Łobaszewska
Polska Orkiestra Radiowa
Mestro Tomasz Flirczak)

Неправда

(Всё, дамы и господа, началось именно с этой песни.
2007 год, мой первый сингл.)

Может, если бы эти наши слова,
Эти камни, брошенные бездумно,
Вовремя поймать, прежде чем упали на дно сердец.

Может, если бы я тогда вернулся,
Может, опередил бы судьбу,
Никогда тебя из рук не выпустил.
Ночь не даёт сна, мысли бегут без дыхания.

Это неправда, что тебя уже нет,
Хотя далеко ты отсюда.
Это неправда, что тебя уже нет,
Держу твою ладонь.

Если бы я знал тогда, что знаю сейчас,
Знал, сколько стоит то, что теряю,
И как легко начать обманывать себя.
А может, мы знали об этом,
Но нам не хватило сил.
Не хватило слов, мы потерялись.
Ночь не даёт сна, мысли бегут без дыхания.

Это неправда, что тебя уже нет,
Хотя далеко ты отсюда.
Это неправда, что тебя уже нет,
Держу твою ладонь.

Обнимаю тебя, переношу через этот мост,
Который ещё, ещё не сгорел.

Это неправда, что тебя уже нет,
Держу твою ладонь.

Это неправда, что тебя уже нет,
Хотя далеко ты отсюда.
Это неправда, что тебя уже нет,
Держу твою ладонь.

Это неправда, что тебя уже нет.

(Дамы и господа, большое вам спасибо за сегодняшний вечер.
Ещё раз подчеркну, это был для меня действительно особенный,
Если не самый важный, концерт.
Мне очень приятно, что вы были свидетелями моего счастья.
Большое вам за это спасибо.)

Это неправда, что тебя уже нет,
Хотя далеко ты отсюда.
Это неправда, что тебя уже нет,
Держу твою ладонь.

Это неправда, что тебя уже нет,
Хотя далеко ты отсюда.
Это неправда, что тебя уже нет,
Держу твою ладонь.

Это неправда, что тебя уже нет.

(Спасибо большое.
Каролина Козак, Наталья Кукульская, Гражина Лобашевская.
Польский Радио Оркестр.
Маэстро Томаш Фирчак.)