Agnieszka Już Dawno... (Wersja akustyczna) - Łzy перевод на немецкий

Agnieszka Już Dawno... (Wersja akustyczna)

Było ciepłe lato, choć czasem padało
Dużo wina się piło i mało się spało
Tak zaczęła się wakacyjna przygoda
On był jeszcze młody i ona była młoda

Zakochani przy świetle księżyca nocami
Chodzili długimi leśnymi ścieżkami
Tak mijały tygodnie, lecz rozstania nadszedł czas
Zawsze mówił jedno zdanie: "Moje ślicznie ty kochanie"

Ostatniego dnia tych pamiętnych wakacji
Kochali się namiętnie, w męskiej ubikacji
I przysięgli przed Bogiem miłość wzajemną
Że za rok się spotkają i na zawsze ze sobą już będą

Tęsknił za nią i pisał do niej listy miłosne
W samotności przeżył jesień, zimę, wiosnę
Nie wytrzymał do wakacji postanowił ją odwiedzić
Bo nie dostał już dawno od niej żadnej odpowiedzi

Gdy przyjechał do jej domu po dość długiej podróży
Cieszył się, że ją zobaczy, w końcu tyle dla niej znaczył
Lecz gdy ona go ujrzała
Szybko się schowała
Drzwi mu matka otworzyła i tak mu powiedziała

Agnieszka już dawno tutaj nie mieszka, o nie nie nie
Agnieszka już dawno tutaj nie mieszka, hmm
Agnieszka już dawno tutaj nie mieszka, o nie nie nie
Agnieszka już dawno tutaj nie mieszka, no nie

Rozczarował się, bo takie są zawody miłosne
Cierpiał całą jesień, zimę, no i wiosnę
A gdy przeszło mu zupełnie pojechał na wakacje
W tamto miejsce, by zobaczyć tę pamiętną ubikację

Tak się stało, że przypadkiem ona też tam była
Ucieszyła się ogromnie, gdy go zobaczyła
Zapytała się, czy w sercu jego jest jeszcze Agnieszka
Odpowiedział jednym zdaniem "Moje ślicznie ty kochanie"

Agnieszka już dawno tutaj nie mieszka, o nie nie nie nie
Agnieszka już dawno tutaj nie mieszka, hmm
Agnieszka już dawno tutaj nie mieszka, o nie nie nie
Agnieszka już dawno tutaj nie mieszka, hmm, o nie

Agnieszka wohnt schon lange nicht mehr hier... (Akustische Version)

Es war ein warmer Sommer, obwohl es manchmal regnete
Viel Wein wurde getrunken und wenig geschlafen
So begann das Sommerabenteuer
Er war noch jung und sie war jung

Verliebt im Mondschein nachts
Gingen sie lange Waldwege entlang
So vergingen die Wochen, doch die Zeit des Abschieds kam
Er sagte immer einen Satz: „Meine Schöne, du mein Liebling“

Am letzten Tag dieser denkwürdigen Ferien
Liebten sie sich leidenschaftlich auf der Herrentoilette
Und sie schworen vor Gott einander Liebe
Dass sie sich in einem Jahr wiedersehen und für immer zusammen sein würden

Er vermisste sie und schrieb ihr Liebesbriefe
In Einsamkeit erlebte er Herbst, Winter, Frühling
Er hielt es nicht bis zu den Ferien aus, beschloss, sie zu besuchen
Denn er hatte schon lange keine Antwort mehr von ihr bekommen

Als er nach einer ziemlich langen Reise zu ihrem Haus kam
Freute er sich, sie zu sehen, schließlich bedeutete er ihr doch so viel
Doch als sie ihn erblickte
Versteckte sie sich schnell
Die Mutter öffnete ihm die Tür und sagte ihm Folgendes

Agnieszka wohnt schon lange nicht mehr hier, oh nein nein nein
Agnieszka wohnt schon lange nicht mehr hier, hmm
Agnieszka wohnt schon lange nicht mehr hier, oh nein nein nein
Agnieszka wohnt schon lange nicht mehr hier, ach nein

Er war enttäuscht, denn so sind Enttäuschungen in der Liebe
Er litt den ganzen Herbst, Winter, und auch den Frühling
Und als es ihm ganz vergangen war, fuhr er in die Ferien
An jenen Ort, um diese denkwürdige Toilette zu sehen

Es geschah, dass sie zufällig auch dort war
Sie freute sich riesig, als sie ihn sah
Sie fragte ihn, ob in seinem Herzen noch Agnieszka sei
Er antwortete mit einem Satz: „Meine Schöne, du mein Liebling“

Agnieszka wohnt schon lange nicht mehr hier, oh nein nein nein nein
Agnieszka wohnt schon lange nicht mehr hier, hmm
Agnieszka wohnt schon lange nicht mehr hier, oh nein nein nein
Agnieszka wohnt schon lange nicht mehr hier, hmm, oh nein