Текст и перевод песни Şanışer feat. Hasan Azze - Ne Kadar Zor

Ne Kadar Zor

Bir insanı üzen yine başka bir insan
Kaybedecek bir şeyimiz kalmamış; kendimizden başka
Bir hedefe giderken karşımızda ilk önce sevdiklerimiz durur
Sonra insan kendini nefret ettikleriyle sevişirken bulur
Ne kadar zor, insanın sevdikleriyle savaşması
Zaten yeterken kendi kendime
Ne kadar zor, insanın sevdikleriyle savaşması
Herkes normal; bir ben anormal
Herkes normal; bir ben anormal
Ben kaosun içindeki kozmos
Derin hayal gücümde bir son yok
Sana kaderin içinde bir ton yol
Yumurta var ama bir fol yok
Ruhumu anlatmak için yazılmış
Sayfası yırtık kalın kitaplar
Sana hayata dair aforizmalar var
Heybesi yırtık yarım bir zattan
Üşenip kafana sok bunu
Bu güreşi kazanan yok
Sonucu güvenip azalan ol
Bense düzeni bozana son verdim
Zaferi kazanıp emin
Gel, kasedi saralım geri
Dert hasedim sana mı? Değil
Ben, geçmişi hazmedemedim
Ne gün bu, ne gece
Arafta mı hep insan?
Güçlü tarafta mı?
Söyle sevgisi lafta mı?
Acıyan her yerine merhem bulur mu insan?
Unutup eski zamanları, hatırlar mı kalanları?
Ne kadar zor savaşmak
Zaten yeterken kendi kendime
Ne kadar zor kızmak
Zaten yanıyorum kendi derdime
Bir gece keyfim kaçar;
Yazarım o gece şer; tüm kuytularıma
Kaybolmuş cevaplar, davetsiz sarkar uykularıma
Ben öldüm; âlem-i şer kazanmakta nuhu
"Sanki evren genişlerken benim daralmakta ruhum"
Yazdığım her şarkıdan sonra bir parçam kaybolur
Çok şarkı yazdım parçalanıp; umarım hayrolur
Bu dünya öyle ki karanlığı aydınlığından fazla
Herkes daha fazla ister, azla yetinmez asla

How Hard It Is

It's another human being that hurts another
We have nothing to lose; except ourselves
When going towards a goal, first our loved ones stand in front of us
Then a person finds himself making love to those they hate
How hard it is, for a person to fight with their loved ones
It's enough already, to be by myself
How hard it is, for a person to fight with their loved ones
Everyone's normal; except me
Everyone's normal; except me
I'm the cosmos within the chaos
In my deep imagination, there's no end
For you, in fate, there's a ton of ways
There are eggs, but no fortune
Written to tell my soul
Thick books with torn pages
For you, there are aphorisms about life
From a half-man with a torn saddlebag
Don't be lazy and shove this into your head
No one has won this fight
The result is that trust has decreased
As for me, I've put an end to those disrupting order
Winning the victory and being certain
Come, let's rewind the tape
Am I jealous of you, honey? No
I, couldn't digest the past
What day is this, what night?
Is a human always in limbo?
On the strong side?
Tell me, is the love just talk?
Can a person find a salve for all the places it hurts?
Forgetting the old times, does the person remember what's left?
How hard it is to fight
It's enough already, to be by myself
How hard it is to get mad
I'm already burning from my own troubles
My joy disappears one night;
That night I write evil; to all my alleys
Lost answers, uninvited dreams creep into my sleep
I'm dead; from the evil world, attaining rest
"As if the universe is expanding while my soul is shrinking"
After every song I write, a piece of me is lost
I wrote so many songs, I fell apart; I hope it's good
This world is such that it's darkness is more than its light
Everyone wants more, they're never satisfied with less