Kadar - Şiir! перевод на английский

Kadar

Eyov kaptan!

Arkamızdan gülenler için mi terkettik güven verici güvertemizi?
Şimdi fırtınaların ortasında tek çaremiz boyun egmek
Metafiziksel vandalizme
Tanrı'dan saglam bi sandal iste

Gençligini ele veriyor henüz şehrin tokadıyla sarsılmamış kibrin
Dilerdim ki yangınlarım dinsin ama yanlışlarım dipsiz kuyu
Yine de kalkmalısın yerden şiir!

Süt beyaz koridorların sersemligi yıpratırken her benligi
Zihnimde "yok olmak bu saçmalıkla ugraşmaktan daha iyidir" tembelligi

Ve hayat; yarayı açan yalanların yarayı sarması
Bu yüzden zor degil sana inanması
Dedi ki "aklı olan parayı kavrasın"
Sarayın lambası altında aglayan panayar cambazı

Ne kadar kaçarsan
O kadar görüyorsun

Ne kadar yaşarsan
O kadar ölüyorsun

Nedir şu midemi dolduran soguk tedirginlik?
Zamana yenildik mi?
Soguk bi kış gününde sıcak tenine varmak için ettigim her yemin kirli
Bu derin kibri evim bildim

Zaman yıktı çatımı başıma
Ne sıkılı yumruklarıma baktı ne de şu çatılı kaşıma
Dedi ki "lanetin hiç yaşamadıgın bir günahın yasını taşımak."

Anladım insanların çıkarmadıgı şu maskeleri
Çok ürkütücü bu rastgelelik
Vakt-i sermayesini tüketmekte en tazesi bile
Her çaresizin kaçmaktır meşgalesi

Fakat ne kadar gidersen o kadar dönüyorsun
Ne kadar yanarsan o kadar sönüyorsun
Ne kadar kazarsan o kadar gömüyorsun derinlere
Kendi uykularını bölüyorsun

Ne kadar kaçarsan
O kadar görüyorsun

Ne kadar yaşarsan
O kadar ölüyorsun

Fate

Hey, captain!

Did we abandon our safe deck for those who laughed behind us, my love?
Now, amidst the storms, our only recourse is to surrender
To metaphysical vandalism.
Ask God for a sturdy boat, my dear.

My youth betrays me, a pride untouched by the city's harsh slap.
I wish my fires would die down, but my mistakes are a bottomless pit.
Still, you must rise from the ground, my poetry!

The daze of milk-white corridors wears down every soul.
In my mind, the laziness of "vanishing is better than dealing with this nonsense."

And life; the lies that open the wound also bind it.
That's why it's not hard to believe you, my love.
He said, "Let the sane grasp the money."
The weeping tightrope walker under the palace lamp.

The more you run,
The more you see.

The more you live,
The more you die.

What is this cold anxiety that fills my stomach?
Have we succumbed to time?
Every oath I made to reach your warm skin on a cold winter day is broken.
I called this deep arrogance my home.

Time brought my roof down on me.
It looked neither at my clenched fists nor at my furrowed brow.
It said, "The curse is to mourn a sin you never committed."

I understand these masks that people don't take off.
This randomness is so frightening.
Even the freshest are consuming their time-capital.
Every desperate soul's occupation is escape.

But the further you go, the more you return.
The more you burn, the more you fade.
The more you dig, the deeper you bury yourself.
You disturb your own sleep.

The more you run,
The more you see.

The more you live,
The more you die.