Текст и перевод песни Şiir! - Kadın

Kadın

"ve her hikaye bir kadınla başlar."

O bana umut etmeyi ögretti en karanlık günde bile
Direnmeyi bütün devire,hapsolmamayı dünlerime
Düzeltti yakalarımı,kurdugum her cümlemi ve
Katlandı senelerce beni doyurmak külfetine

Büyümeyi ögretti eksilmeden
Hala bi ruhumuz var iken ölüme teslim neden?
Ki vakti geldiginde sessiz gider sessiz gelen
Bu yüzden gece üçte yollardayız resmin ve ben

Sen uyurken

Evimi geride bırakıp evime dönmek zorundayım
Bu son olsun'ların sonundayım
Hıh,tamam bıraktım somurtmayı
Yine de bil ki sensiz yolum kayıp

Kasetler saklıyorum en sevdigin ceketimin cebinde
Neşet'imi aç gece bitince dinle
Burda her şey bildigin gibi
Kozmopolitan akbabalar cesedimin peşinde

Bir kadın geziyor
Zihnimin sokaklarında
(sabaha dek)

Bir kadın geziyor
Zihnimin sokaklarında
(sabaha dek)

O bana umut etmeyi ögretti en karanlık günde bile
Direnmeyi bütün devire,hapsolmamayı dünlerime
Düzeltti yakalarımı,kurdugum her cümlemi ve
Katlandı senelerce beni doyurmak külfetine

Her ana sarılıyorum yalvarırcasına
Sevişirken boynunu kavramak
Varolmaya dair her ne varsa bir an kavramışcasına
Mesafeleri dahi tavlamışcasına

Nedir bu kalp ritmimi aksettiren kasvetli dert?
Ne zaman özgürlüge hasret biter?
Yalancı hazretleri hazmetti her körpe zihin
Büyüyüp ilk günahtan bahsettiler

Oysa tenin dokunaklı bir mektubun mavi zarfı
Silinmiş bi çok kelime aşikardı
Yine de yad edip sırıttık
Çünkü istikbal karardıkça gülmek için geriye bi tek mazi kaldı

Bir kadın geziyor
Zihnimin sokaklarında
(sabaha dek)

Bir kadın geziyor
Zihnimin sokaklarında

Woman

"and every story begins with a woman."

You taught me to hope, even on the darkest day
To resist the whole era, not to be trapped in my yesterdays
You straightened my collars, every sentence I constructed, and
You endured for years the burden of feeding me

You taught me to grow without diminishing
While we still have a soul, why surrender to death?
For when the time comes, the one who comes silently leaves silently
That's why we're on the roads at three in the morning, your picture and I

While you sleep

I have to leave my house behind to return to my home
I'm at the end of all the "this is the last time"'s
Huh, okay, I stopped sulking
Still, know that without you, my way is lost

I keep cassettes in the pocket of your favorite jacket
Put on my Neşet Ertaş when the night ends, listen
Everything here is as you know
Cosmopolitan vultures are after my corpse

A woman wanders
In the streets of my mind
(until morning)

A woman wanders
In the streets of my mind
(until morning)

You taught me to hope, even on the darkest day
To resist the whole era, not to be trapped in my yesterdays
You straightened my collars, every sentence I constructed, and
You endured for years the burden of feeding me

I cling to every moment as if begging
Grasping your neck while making love
As if grasping for a moment everything there is to existence
As if even conquering distances

What is this gloomy sorrow that reflects my heart rhythm?
When will the longing for freedom end?
False saints were digested by every young mind
They grew up and talked about the first sin

Yet your skin is the blue envelope of a touching letter
Many words erased, it was obvious
Still, we reminisced and grinned
Because as the future darkened, only the past remained to laugh about

A woman wanders
In the streets of my mind
(until morning)

A woman wanders
In the streets of my mind